Αλλά αυτή δεν είναι η μοίρα μας. Το αποτέλεσμα της ατολμίας μας είναι. Το τίμημα που πληρώνουμε σαν λαός, γιατί υποστείλαμε την πολιτική μας σκέψη, γιατί ανεχθήκαμε τους νεοταξίτες της BILDERBERG να νερώσουν το εθνικό μας φρόνημα, γιατί συμβιβαστήκαμε με την ιδέα πως τα τυφλά σχολειά που κατασκεύασαν, θα έπρεπε να σταματήσουν να βγάζουν πολίτες, αλλά ανήλικα ΑΦΜ που στοιβάζονται στη σειρά περιμένοντας την ώρα τους να μεγαλώσουν για να καταθέσουν το δικό τους φόρο αίματος τους στα σύγχρονα κολαστήρια που ετοίμασαν οι εγκέφαλοι της Γκεστάπο.
Αυτή η χώρα κι αυτός ο λαός, αυτό που σήμερα καλείται να πληρώσει, δεν είναι τα εγκλήματα των πολιτικών ουρακοτάγκων που διαχειρίστηκαν τις τύχες της.Αυτό που καλείται να πληρώσει…
Είναι το τίμημα της ανοχής της. Της ανοχής αυτού του λαού που έβλεπε την πατρίδα του να μετατρέπεται σε θερμοκοιτίδα άβουλων και προσκυνημένων ανδρεικέλων, χωρίς να αντιδρά στα χειρότερα που συσσωρεύονταν.
Αυτή η χώρα κι αυτός ο λαός, καλούνται να πληρώσουν βαρύτατο τίμημα γιατί σήκωσαν το χέρι τους και δολοφόνησαν τη μήτρα που γεννά ηγέτες με ανάστημα, και στη θέση της έβαλαν μια βιομηχανία που κατασκευάζει άβουλα και – το χειρότερο – προσκυνημένα ανθρωπάκια…
Ανθρωπάκια που όποτε θυμούνται να ψελλίσουν τη λέξη «περηφάνια» το κάνουν μόνο για να συγκαλύψουν πίσω από το μαγικό ήχο της, το βρωμερό πρόσωπο του Εφιάλτη. Μια κορυφαία εθνική υποχώρηση.
Τον Οκτώβρη του 1940, αυτός ο λαός έγραψε σελίδες περήφανης ιστορίας, γιατί ξεσηκώθηκε, γιατί δεν κιότεψε, γιατί δε συμβιβάστηκε, και γιατί μέσα από αυτή την αποφασιστικότητά του, ανάγκασε ακόμη κι έναν δουλοπρεπή δικτάτορα να πει «ΟΧΙ» στον εισβολέα, αφού ήξερε καλά πως είχε να διαλέξει ανάμεσα σε δυο πράγματα. Ή στο «ΟΧΙ» μαζί με το λαό ή στο Γουδί με το λαό τιμωρό και εκτελεστή του.
Τον Οκτώβρη του 2012, αυτός ο λαός ταπεινώνεται γιατί ανέχεται να τον ταπεινώνουν. Τσαλακώνεται η αξιοπρέπειά του, γιατί ανέχεται τους δωσίλογους να την παζαρεύουν στο χρηματιστήριο της ντροπής. Δολοφονείται ο ίδιος και η ελπίδα του, γιατί δεν έστησε κρεμάλες στο Σύνταγμα προκειμένου να τιμωρήσει παραδειγματικά τους φονιάδες του ονείρου και της ζωής του.
Τον Οκτώβρη του 1940, οι ηγέτες του μπήκαν μπροστά για να υψώσουν τη σημαία της Ελλάδας στη Γη που κάποιοι τόλμησαν να διεκδικήσουν από τους πατεράδες μας.
Τον Οκτώβρη του 2012, οι σκατιάρηδες της υποταγής υποστέλλουν την Ελληνική σημαία από όλα τα οχυρά της χώρας, και χρησιμοποιούν το εθνόσημο σαν γαρνιτούρα κάτω από συμβόλαια εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας..
Τον Οκτώβρη του 1940, η Ελληνική Εθνική Αντίσταση απέναντι στον εισβολέα είχε ηγέτες να αντιπαρατάξει και στρατιές αποφασισμένων πολιτών να υπερασπιστούν αξιοπρέπεια και πατρίδα.
Τον Οκτώβρη του 2012, η Ελληνική Δημοκρατία έχει ένα πολιτικό σύστημα αθλιότητας που προσπαθεί να φυλάξει το χεσμένο από την ατολμία ή τη βρωμιά κώλο του.
Οι ηγέτες αντικαταστάθηκαν από κομματάρχες που περιχαρακώνουν οπαδούς…
Η έννοια της πατρίδας που τότε ήταν αντικείμενο υπεράσπισης, στα χέρια τους κατήντησε κουρελόπανο που όταν αποφασίζουν να μιλήσουν γι αυτήν, είναι γιατί πέταξαν ακόμη ένα κομμάτι της στα σκυλιά για να το καταβροχθίσουν.
Τότε οι ηγέτες της έμπαιναν μπροστά, και ενέπνεαν την κοινωνία στους μεγάλους και ασυμβίβαστους αγώνες της.
Σήμερα αρκούνται να επιχειρούν να την νουθετήσουν.
Οι μισοί για να αποδεχθεί άκριτα τη «σωτηρία» που της επεφύλαξαν…
Και οι άλλοι μισοί για να την μετατρέψουν σε «προφέσορα» στους πολιτικούς διαξιφισμούς.
Κοινό σημείο και των δυο: Δεν τη θέλουν πρωταγωνιστή και καταλύτη των εξελίξεων.
Οι μεν γιατί τρέμουν το κεφάλι τους…
Οι δε γιατί διαισθάνονται πως αδυνατούν να την χαλιναγωγήσουν…
Απέναντι σ αυτή την κατάντια. μόνο ένας ηγέτης εμπνευσμένος και με αποφασιστικότητα μπορεί να ανοίξει και πάλι το βιβλίο με τις περήφανες σελίδες της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης που επείγει να γραφτούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου