Κι αναρωτιέμαι με πόνο ψυχής: Ποιος έδωσε το δικαίωμα σ' όλους αυτούς τους ανθέλληνες να ''διαπραγματεύονται'' εξ ονόματός μας τα όσια και τα ιερά της πατρίδας μας; Ποιος τους κατέστησε επικαρπωτές και διανομείς των κεκτημένων μας;
Ποιος τους εξουσιοδότησε να ζητούν απ' τους ιδιοκτήτες της ελληνικής γης να συμβιώσουν με τις ορδές των λαθρομεταναστών και ''προσφύγων'' που καταπλέουν βαρβαρικά στα νερά μας έχοντας εργαλειοποιηθεί απ' τους Τούρκους πρωτύτερα, για να λειτουργήσουν ως πράκτορες και υπονομευτές της ομοιογένειας του πληθυσμού μας;
Ποιος μετέτρεψε τον άλλοτε περήφανο ελληνικό λαό σε επαίτη της ελεημοσύνης των ξένων και σε ποδηγετούμενο από ''φίλους'' και ''συμμάχους'' όχλο που παραδέρνει παρακμιακά συμβιβασμένος κι αδύναμος να προασπίσει τη γη των πατέρων του και τα συμφέροντά του; Ποιος έμαθε στον ελληνικό λαό αντί για ''ΟΧΙ'' να λέει ''ΝΑΙ'' σε παντοίες προκλήσεις και μεθοδεύσεις που στήθηκαν για να αλώσουν το φιλελεύθερο πνεύμα του και την ορθόδοξη αυτοσυνειδησία και ταυτότητά του;
Ποιος φιλοτέχνησε με μοναδική μαεστρία το απέραντο λιβάδι της αριστεροδεξιάς προπαγάνδας που τον ταΐζει με τον σανό μιας ψευδεπίγραφης ειρήνης, η οποία προϋποθέτει την απεθνικοποίησή του και, σε συνδυασμό με το μεταναστευτικό και το δημογραφικό, οδηγεί στον αφανισμό της πατρίδας του;
Ποιος τον αποπροσανατόλισε, τον παραμύθιασε και τον έκανε να παραβλέπει ή να υποτιμά την τουρκική επιθετικότητα και διεκδικητικότητα υπό το πέπλο μιας φαντασίωσης που τη βάφτισαν ''ελληνοτουρκική φιλία'';
Ποιος αφαίμαξε απ' τους Έλληνες την εθνική τους συνείδηση ταυτίζοντας με τον φασιστικό εθνικισμό την φιλοπατρία; Και ποιος τους έσπειρε την ιδέα της ''δίκαιης συγκυριαρχίας'' Ελλήνων και Τούρκων σε Αιγαίο και Θράκη, τη στιγμή που οι τελευταίοι επιχειρούν να ενσωματώσουν (βάσει της θεωρίας των εγγυτέρων στην τουρκική Επικράτεια νήσων) 18 απ' αυτά και μαζί τους τη Δυτική Θράκη, με πρόσχημα τη λύση στην ανεργία μέσα από ΕΟΖικές, γερμανικές τακτικές και μεθοδεύσεις;
Ποιος, ηθελημένα ή μη, τείνει να μεταβάλει σε μειονότητα τους Έλληνες νησιώτες και Θράκες αφήνοντας τους μουσουλμάνους να εγκαθίστανται χωρίς να διαβλέπει τον κίνδυνο αντικατάστασης του ντόπιου απ' τον αλλοεθνή πληθυσμό, προς επίρρωση της τουρκικής στρατηγικής του νεο-Οθωμανισμού, που έχει σαν στόχο την de facto διαμόρφωση συνθηκών αναθεωρητισμού και αλλαγής των συνόρων;
Ποιος, εν πλήρη αναισθησία, έβγαζε αβέρτα φωτογραφίες υπογράφοντας την παράδοση κεκτημένων της Μακεδονίας μας στους παραχαράκτες της ιστορίας της και ποιος την επικύρωσε διαφωνώντας, ενώ καθυστερεί ανεπίτρεπτα να καλύψει τις εξοπλιστικές αδυναμίες μας δίνοντας την πρωτοβουλία στον επιβουλέα εξ Ανατολών να ασκεί αδιατάρακτη εθνική πολιτική στο έδαφος το δικό μας;
Ποιος αφήνει αναπάντητες τις προσβλητικές για την ιστορία μας τουρκικές προκλήσεις και τις μυθοπλασίες Ελλήνων πανεπιστημιακών του Εξωτερικού (τύπου Δ. Κιτσίκη) περί συνομοσπονδίας Ελλάδας-Τουρκίας, ενώ αρνείται να δώσει ένα τέλος στην λαθρομεταναστευτική ομηρία μας με αλλαγή πολιτικής βάζοντας τα συμφέροντα της πατρίδας πάνω από εκείνα των ''προστατών'' της;
Ποιος, αντί να φροντίσει να ξυπνήσει στους Έλληνες το εθνικό τους φιλότιμο καλώντας τους να ενισχύσουν την ελληνική οικονομία αγοραστικά και δια της στήριξής τους στον ελληνικό τουρισμό, τους αφήνει εθνικά ασυνείδητους να αγοράζουν τουρκικά προϊόντα και να κατακλύζουν κατά χιλιάδες τα τουρκικά θέρετρα, παρά τις προκλήσεις του Ερντογάν σε βάρος μας και την ισλαμοποίηση της Αγίας Σοφίας;
Ποιος επιχειρεί να προετοιμάσει δια των συγγενών και των συμβούλων του (''διπλωματικών'' λαγών, εν προκειμένω) την ελληνική κοινή γνώμη για το ενδεχόμενο (δίκαιο, κατά Ροζάκη // αναμενόμενο, κατά Ντόρα) εδαφικού ακρωτηριασμού μας στη Χάγη;
Ποιος σύρεται σε μυστικές διαπραγματεύσεις στο Βερολίνο και την Άγκυρα για να εξαναγκαστεί σε διάλογο εφ' όλης της ύλης, εξαπατώντας τον ελληνικό λαό ότι το κάνει για να... ''μαλακώσει'' τις θέσεις του αντιπάλου μας, ενώ στην ουσία επιχειρεί να ''χρυσώσει το χάπι'' της νέας διπλωματικής ήττας που εκκολάπτεται μετά τις Πρέσπες;
Ποιος κρατάει ακόμα στη θέση τους τον αναπληρωτή Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας που έχει ταχθεί με όλους τους τόνους υπέρ της ''συνεκμετάλλευσης'' του Αιγαίου και τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας που δήλωσε εμμέσως πλην σαφώς την αποστασιοποίηση της Ελλάδας απ' την βαλλόμενη γεωπολιτικά και κυριαρχικά απ' τους Τούρκους Κύπρο, αφού υποστήριξε ότι είναι δύο διαφορετικά πράγματα το τι κάνει το Oruc Reis στο Καστελόριζο και το Barbaros στην Κύπρο;
Ποιος επιχειρεί να ξεθωριάσει την αντάρα της Κύπρου το '74 και να σβήσει απ' τον νοητικό και συναισθηματικό μας ορίζοντα το ''ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ'' αφήνοντας να αλωνίζουν στην ΑΟΖ της Μεγαλονήσου τα τουρκικά ερευνητικά Barbaros και Oruç Reis, που διαδέχθηκαν το Yavuz και το Fatih μετά τις πρώτες παράνομες γεωτρήσεις στην υφαλοκρηπίδα της;
Ποιος υπουργός Εξωτερικών πληροφορείται απ' τον ομόλογό του αντίπαλης χώρας ότι ο πρωθυπουργός του διαβουλεύεται μυστικά (παραβιάζοντας τις κόκκινες γραμμές μας) τις ελληνοτουρκικές διαφορές δια της διευθύντριας του διπλωματικού Γραφείου του;
Ποιος υπουργός Εξωτερικών αφίσταται των εθνικών και νομικών υποχρεώσεων της Ελλάδας έναντι της Κύπρου σαν εγγυήτριας δύναμης νίπτοντας τας χείρας του ως άλλος Πόντιος Πιλάτος με δηλώσεις του τύπου:
- Καθόλου δεν μας έχει ανάγκη η Κυπριακή Δημοκρατία. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ανεξάρτητο κράτος. Η Ελλάδα δεν δικαιούται και δεν πρέπει -και εδώ είναι μια τεράστια παγίδα- να υποκαταστήσει την Κυπριακή Δημοκρατία στην άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας''.
Λες και αν έδινε ξεκάθαρη απάντηση συμπαράστασης η Ελλάδα σαν εγγυήτρια της Κύπρου θα την κατηγορούσαν για παρέμβαση στο ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος της... Όσο για τα περί παγίδας, αυτά είναι προσχηματικά για να κρύψουν οι της κυβέρνησης τον λόγο αποστασιοποίησης της Αθήνας.
Κι ο λόγος δεν είναι άλλος από τον φόβο να μην εκνευρίσει αυτή τον Ερντογάν και στείλει τα τουρκικά ερευνητικά για γεώτρηση στα ''γκριζαρισμένα''νησιά μας πριν καταλήξει σε μυστική συμφωνία με την Ελλάδα. Γεγονός που εγείρει ήδη πολλά ερωτήματα τα οποία συσχετίζονται με την στάση του πρωθυπουργού στο Κυπριακό και το θέμα της εξόρυξης κυπριακών υδρογονανθράκων εκ μέρους των Τούρκων.
Μια στάση που λέει πολλά, αν λάβουμε υπόψη μας την απροθυμία του να ενεργοποιήσει το ''Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα'' Ελλάδας-Κύπρου, γιατί φοβάται τις αντιδράσεις των Τούρκων ή αδυνατεί να αντιληφθεί ότι η έμπρακτη συμπαράσταση προς την Μεγαλόνησο δεν απευθύνεται μόνο στο εθνικό μας συναίσθημα, αλλά και στα γεωπολιτικά συμφέροντα της Ελλάδας, καθώς αυτή γειτνιάζει με το Νότια Τουρκία, τις θάλασσες της Μέσης Ανατολής και τις οδούς μεταφοράς υδρογονανθράκων...
Όπερ σημαίνει ότι Ελλάδα και Κύπρος ενωμένες και συνεργαζόμενες οικονομικά και στρατιωτικά πιστοποιούν τη δύναμη του Ελληνισμού στην Μεσόγειο και σφυρηλατούν τις προϋποθέσεις για μακραίωνη παρουσία τους σε επίπεδο στρατηγικής, οικονομικής και ενεργειακής συνεργασίας. Τις προϋποθέσεις για δημιουργία αναχώματος εθνικής ασφάλειας απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα που εποφθαλμιά τα ζωτικά συμφέροντά τους.
Γι' αυτό, έστω κι αργά, είναι ανάγκη να διορθώσουμε τα λάθη της Εξωτερικής μας πολιτικής. Το εθνικό χρέος στην Μεγαλόνησο παραμένει ανοιχτό και γι' αυτό οφείλουμε να χαράξουμε μια πανεθνική στρατηγική που θα την φέρει ''κοντύτερα'' στην Ελλάδα.
Μια στρατηγική υψηλού εθνικού συμβολισμού για την Κύπρο, που έδωσε το παρόν σε όλους τους αγώνες του Έθνους και απέδειξε πολλάκις πως είναι ο πιο φερέγγυος και ειλικρινής σύμμαχος της Ελλάδας σε περιόδους δοκιμασίας της.
Πέραν αυτού, όμως, είναι προς το συμφέρον μας (οικονομικό, διπλωματικό, γεωπολιτικό) να υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά της δικαιώματα, που - παρά την ανεξαρτησία της - καταπατούνται βάναυσα απ' τις πειρατικές ενέργειες της Τουρκίας, οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με το Διεθνές Δίκαιο.
Είναι - ως εκ τούτου - κομβικής σημασίας η ιστορική αυτή συγκυρία, για να αφήσουμε κατά μέρος τις αμφίσημες επιλογές μας και να συστρατευθούμε πανεθνικά με στρατηγική σωτηρίας για τον Ελληνισμό που κινδυνεύει. Να διορθώσουμε τα λάθη μας και να απαρνηθούμε τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου απέναντι στον Κυπριακό Ελληνισμό.
Είναι η ώρα να απαντήσουμε μ' ένα ομόθυμο ''ΝΑΙ'' στη διψασμένη για βοήθεια Κύπρο και να εντάξουμε το Κυπριακό στην ουσία της Εξωτερικής μας πολιτικής δίνοντας σάρκα και οστά στο δόγμα του ''Ενιαίου Αμυντικού Χώρου'', που δεν υλοποιήθηκε μέχρι τώρα.
Είναι η ώρα να σηκώσουμε θαρρετά το κεφάλι απέναντι στον θρασύτατο Τούρκο που έχει νοοτροπία κατακτητή και να προσθέσουμε το αρνητικό μόριο ''ΔΕΝ'' στο ''Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ'' του πολιτικού παρελθόντος.
Έτσι θα αποδείξουμε έμπρακτα την πίστη μας ότι μέσα στην Κύπρο ''ζουν χιλιάδες ψυχές απ' την πιο ατόφια Ρωμιοσύνη'', όπως έλεγε ο Γιώργος Σεφέρης κι ότι το ''χρυσοπράσινο φύλλο το ριγμένο στο πέλαγο'', ήταν και παραμένει ακρογωνιαίος λίθος του Ελληνισμού που προορίζεται - σαν την Ελλάδα - να ζήσει και θα ζήσει!!!..
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου