tag:blogger.com,1999:blog-1992228137434121825.post8930754728902095053..comments2023-12-20T09:21:56.121+02:00Comments on ΚΕΡΒΕΡΟΣ: ANTIFA: Μη σκοτώνετε το χρόνο σας… υπάρχουν ακόμα φασίστες! (Ιδού το "Ανθελληνικό Μανιφέστο" τους...κάθε Πατριώτης είναι φασίστας...σκοτώστε κάθε φασίστα...καταστρέψτε κάθε τι ελληνικό...Κι όμως με τέτοιες "αρχές θεωρίας και πράξης" και κάποιοι "αφανείς προστάτες" (;) τους αφήνουν να υπάρχουν ακόμη) - Κι όμως κάποιοι ηλίθιοι ακόμη να πειστούν για το πόσο κοντά είναι ο πιο αιματηρός και αδυσώπητος εμφύλιος της ιστορίας μας...kerberos-hellashttp://www.blogger.com/profile/04605977261048661253noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-1992228137434121825.post-7358842791658120612016-12-26T17:39:53.622+02:002016-12-26T17:39:53.622+02:00Κανενα ιδανικο δεν αναδεικνυεται απο το αδυσωπητο ...Κανενα ιδανικο δεν αναδεικνυεται απο το αδυσωπητο μισος που μοστραρει ως ιδεολογια η ΑΝΤΙΦΑ και εξ αυτου φαινεται η αλλοδαπη προελευση της ιδεολογιας αυτης.Η τυφλη αρνηση και εναντιωση ειναι βεβαια προσχηματικη γιατι ξεκαθαρα διαφαινονται οι εθνικες και ιδεολογικες προτιμησεις........................Κ.ΠΑΛΑΜΑΣ*Ο γκρεμιστής*Δειλοί και κρυφοί στίχοι 1928.................<br />Ακούστε. Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμ' εγώ κι ο κτίστης,<br />ο διαλεχτός της άρνησης κι ο ακριβογιός της πίστης.<br />Και θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι.<br />Στου μίσους τα μεσάνυχτα τρέμει ενός πόθου αστέρι.<br /><br />Κι αν είμαι της νυχτιάς βλαστός, του χαλασμού πατέρας, <br />πάντα κοιτάζω προς το φως το απόμακρο της μέρας.<br />εγώ ο σεισμός ο αλύπητος, εγώ κι ο ανοιχτομάτης·<br />του μακρεμένου αγναντευτής, κι ο κλέφτης κι ο απελάτης<br /><br />και με το καριοφίλι μου και με τ' απελατίκι <br />την πολιτεία την κάνω ερμιά, γη χέρσα το χωράφι.<br />Κάλλιο φυτρώστε, αγκριαγκαθιές, και κάλλιο ουρλιάστε, λύκοι,<br />κάλλιο φουσκώστε, ποταμοί και κάλλιο ανοίχτε τάφοι,<br /><br />και, δυναμίτη, βρόντηξε και σιγοστάλαξε αίμα, <br />παρά σε πύργους άρχοντας και σε ναούς το Ψέμα.<br />Των πρωτογέννητων καιρών η πλάση με τ' αγρίμια<br />ξανάρχεται. Καλώς να ρθή. Γκρεμίζω την ασκήμια.<br /><br />Είμ' ένα ανήμπορο παιδί που σκλαβωμένο το 'χει <br />το δείλιασμα κι όλο ρωτά και μήτε ναι μήτε όχι<br />δεν του αποκρίνεται κανείς, και πάει κι όλο προσμένει<br />το λόγο που δεν έρχεται, και μια ντροπή το δένει<br /><br />Μα το τσεκούρι μοναχά στο χέρι σαν κρατήσω, <br />και το τσεκούρι μου ψυχή μ' ένα θυμό περίσσο.<br />Τάχα ποιός μάγος, ποιό στοιχειό του δούλεψε τ' ατσάλι<br />και νιώθω φλόγα την καρδιά και βράχο το κεφάλι,<br /><br />και θέλω να τραβήξω εμπρός και πλατωσιές ν' ανοίξω, <br />και μ' ένα Ναι να τιναχτώ, μ' ένα Όχι να βροντήξω;<br />Καβάλα στο νοητάκι μου, δεν τρέμω σας όποιοι είστε<br />γρικάω, βγαίνει από μέσα του μια προσταγή: Γκρεμίστε!** .. Thaleshttps://www.blogger.com/profile/08368991004263153374noreply@blogger.com