Ὅταν εἶσαι σκυμμένος…

Καὶ προκυνημένος τὸ μόνον ποὺ μπορεῖς νὰ δῇς εἶναι τὸ χῶμα.

Ὅταν στέκεσαι ὄρθιος βλέπεις καὶ τὸ χῶμα καὶ ὅλα ὅσα εἶναι γύρω σου, ἀλλὰ κυρίως βλέπεις τὸν οὐρανό! Δῆλα δὴ βλέπεις ὅλα αὐτὰ ποὺ τὸ ὀπτικό σου πεδίον δύναται νὰ ἀντικρύσῃ, ἀλλὰ κυρίως τὸ
πῶς θὰ βρῇς διεξόδους ἀπὸ τὸ ὅποιο τέλμα σου. (Δὲν ὑπάρχουν τέλματα. Ἔλλειψις ὀράσεως ὑπάρχει…)
Ἀπευθυνόμαστε σὲ κυβερνήσεις, «ἐκπροσώπους» καὶ ὑπαλλήλους τους, ποὺ τὸ μόνον γιὰ τὸ ὁποῖον διακρίνονται εἶναι τὸ προσκύνημα. Ἄτομα ποὺ δύνανται νὰ δοῦν μόνον τὸ χῶμα ποὺ πατοῦν καὶ τὰ παπούτσια τῶν ἀφεντάδων τους.
Πῶς εἶναι λοιπόν δυνατόν νά μᾶς ἀκούσουν ἤ νά μᾶς δώσουν σημασία; Αὐτοὶ δὲν μποροῦν νὰ ἀναπνεύσουν καλὰ καλὰ μόνοι τους, θά στήσουν αὐτί γιά νά ἀφουγκραστοῦν ὅσα ἐκφράζουμε;
Δὲν μποροῦν!
Τὸ χῶμα, τὰ παπούτσια τῶν ἀφεντάδων τους καὶ τὰ σκουλήκια εἶναι ὁ κόσμος τους.
Ἐμεῖς ὅμως πρέπει νὰ σταθοῦμε.
Νὰ μὴν παρασυρθοῦμε ἀπὸ τὰ δικά τους σκυψίματα. Νὰ μὴν ἀφήσουμε τοὺς ἑαυτούς μας νὰ χαμηλώσουν, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς δοῦν καὶ νὰ μᾶς δώσουν σημασία. Οἱ ὀρθοὶ δὲν χρειάζονται μπαστουνάκια ἤ ὑποζύγια ἤ ἀναβαθμίδες. Ἔχουν τὰ πόδια τους, τὴν καρδιά τους καὶ τὸ βλέμμα τους. Σύμμαχοι καὶ μέσα γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ἐντοπίζουν πάντα τὸν καλλίτερο δρόμο γιὰ τὴν ἀναζήτησι τῆς ἐξόδου.
Ἐμεῖς δὲν χρειάζεται νὰ κατεβαίνουμε στὸ δικό τους ἐπίπεδο.
Γιὰ ὅσον καιρὸ θὰ «κρατοῦν» οἱ σκυμμένοι, ὄχι μόνον δὲν θὰ μᾶς ἀκοῦν, ἀλλὰ θὰ κάνουν τὰ πάντα πρὸ κειμένου νὰ παύσουν τὶς φωνές μας καὶ νὰ ἐξακολουθήσουν τὸ ὅποιο πρόγραμμα τοὺς ἔχουν ἀναθέσῃ.
Ἐμεῖς χαιρόμαστε τὸν Ἥλιο μας, τὸν οὐρανό μας, τὴν σκέψι μας, τὴν ἀντίληψί μας, τὴν διαβίωσί μας καὶ ἐξακολουθοῦμε. Προετοιμάζουμε τὴν Ἑλλάδα τοῦ αὔριο καὶ δίδουμε ἐνέργεια σὲ κάθε μας πράξι τέτοια, πρὸ κειμένου τὰ σχέδιά μας νὰ γίνουν γρήγορα πραγματικότης.
Ὅταν κάποιος ἔχῃ ἀποφασίσῃ νὰ σέρνεται, δὲν ὑπάρχει καμμία δύναμις σὲ αὐτὸν τὸν πλανήτη ἱκανὴ νὰ τὸν σηκώσῃ στὰ πόδια του καὶ νὰ τοῦ μάθῃ νὰ περπατᾷ.
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, ὅ,τι κι ἐὰν γίνῃ, αὐτὸς εἶναι πιὸ κοντὰ στὸ χῶμα ἀπὸ ἐμάς.
Συνεπῶς ἡ δική του ἀποσύνθεσις θὰ γίνῃ πολὺ πιὸ γρήγορα ἀπὸ τὴν δική μας. (Ἐὰν βέβαια γίνῃ ποτὲ ἡ δική μας!!!)
Ἄρα;
Ἐμεῖς ἐξακολουθοῦμε! Ὀρθοί, συνεπεῖς μὲ τὴν δέσμευσί μας ποὺ λέγεται ἀγώνας γιὰ τὴν ἀπέλευθέρωσι τοῦ Ἕλληνος, ἀποφασισμένοι!
Ἕναν δρόμο ἔχουμε, διότι ἔχουμε κόψῃ κάθε γέφυρα ποὺ μᾶς συνδέει μὲ τὸ χθές.
Ἕναν δρόμο καὶ τὸν ἀκολουθοῦμε πιστά!
Δὲν ὑπάρχει καμμία περίπτωσις νὰ χάσουμε κάτι!
Τὰ ἔχουμε ἤδη ὅλα.
Τὰ ἔχουμε κερδίσῃ… Εἴμαστε ἤδη ἐλεύθεροι…
Λίγες στιγμὲς ἔμειναν γιὰ νὰ τὸ ἀντιληφθοῦν καὶ οἱ ὑπόλοιπες αἰσθήσεις μας.
Φιλονόη.

kerberos-hellas