«Τά πέλαγα της Μασσαλίας φυλάττουν ενθύμησιν της ανδραγαθίας των πατέρων μας»

 « Γύρω στο 600 π.Χ οι Έλληνες ναυτικοί που ήρθανε από την Φώκαια της Μικράς Ασίας ίδρυσαν την Μασσαλία και ακτινοβόλησαν τον πολιτισμό στη Δύση». Επιγραφή των Γάλλων στην πόλη της Μασσαλίας.


kerberos-hellas

Η μεγάλη και πανέμορφη σημερινή παραλιακή πόλη της Γαλλίας, Μασσαλία (Marseille εξ ου και λαϊκά Μαρσίλλια), στις εκβολές του ποταμού Ροδανού, δεν είναι παρά ένα κτίσμα των αρχαίων Φωκαέων, Ελλήνων της Ιωνίας Μ. Ασίας, οι οποίοι την οίκησαν περί το 630 π.Χ. - αυτό την καθιστά μια από τις αρχαιότερες πόλεις της Δυτ. Ευρώπης. Τότε άνοιξε η «γραμμή». Και μετά ενισχύθηκε με ένα νέο «κύμα» Φωκαέων περί το 540 π.Χ. όταν η Φώκαια πέφτει στα χέρια των Περσών - 5 μόλις χρόνια πριν από την Μάχη της Αλαλίας. Η πατρίδα τους κατακτάται από τον στρατηγό του Κύρου, Άρπαγο. 

 

 Οι Φωκαείς δεν ανέχονται να είναι υπό βαρβάρων και «θέλοντας να αποφύγουν την τυραννία του Μεγάλου Βασιλιά, εγκατέλειψαν την Ασία κι εγκαταστάθηκαν στην Μασσαλία»[1]. Όσοι Φωκαείς μπόρεσαν, επιβιβάσθησαν σε πλοία, με επί κεφαλής τον Κροαντιάδη. Το κύμα εξόδου των κατακτημένων βαίνει προς τα δυτικώτερα. Και στέλνει τους Φωκαείς να κατοικήσουν ήδη υπάρχουσες πόλεις, ενώ πολλές άλλες τις δημιουργούν. Έτσι έφθασαν και στις εκβολές του Ροδανού και ίδρυσαν την Μασσαλία. Και δεν θα πρέπει να ήταν μια μικρή μοίρα Φωκαέων, αφού «οι Φωκαείς, καθ' ον χρόνον απώκιζαν την Μασσαλίαν, ναυμαχήσαντες προς τους Καρχηδονίους, τους ενίκησαν» (Θουκ. Α,13)! 

ΕΔΩ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΤΕΑ ΠΟΥ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΘΡΥΛΟ ΑΥΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕ ΤΗ ΜΑΣΣΑΛΙΑ
Κι έτσι αρχίζει η Ιστορία μιας των σημαντικότερων πόλεων-πύλεων της Ευρώπης.
Ήδη η ελληνική διείσδυση στην μεγάλη χερσόνησο της Δυτ. Μεσογείου έχει αποδειχθεί και με ευρήματα, που χρονολογούνται στα τέλη του 7ου και στις αρχές του 6ου αι. π.Χ.: Κεραμικά ελληνικής (κορινθιακής και κυρίως ιωνικής) κατασκευής, που έχουν ευρεθεί στην Ιβηρία (οικισμός Αγ. Μαρτίνου), αποδεικνύουν τον ισχυρισμό.

Ετυμολογία
Τότε, ο κυβερνήτης ενός πλοίου των Φωκαέων προσπλέοντος την ακτή, είδε έναν αλιέα, ο οποίος «εκέλευσε μάσσαι το απόγειον σχοινίον». (Οι Αιολείς «μάσσαι» έλεγαν το «δησαί»-δέσε. Αλλά και σήμερα πολλοί Μικρασιάτες και Μακεδόνες λεν «μάσσε» και εννοούν «μάζεψε»). Έτσι από το «μάσσαι αλιέα», προέκυψε το τοπωνύμιο Μασσαλία, τόπος όπου «μάσσαν του αλιέως» το σχοινί. Αυτή είναι η Γραμματική ετυμολογία της πόλεως. Το ότι η Μασσαλία ήταν ένα μικρό ψαροχώρι, διακρίνεται έως σήμερα, από το ιδιαίτερο πιάτο της, που είναι η «μπουγιαμπές», μια πικάντικη ψαρόσουπα των ψαράδων της, με ψάρια που εν τέλει δεν μπόρεσαν να πουλήσουν.
  Με το ίδιο όνομα (Μασσαλίας), όμως, αναφέρεται από τον Πτολεμαίο ένας αρχαίος ποταμός στην Κρήτη! Κι αυτό ενισχύει την άποψη πως το τοπωνύμιο ονομάτισαν Μινωίτες Κρήτες, στα μεγάλα ταξείδια τους προς Β. Ευρώπη (Κρήτη-Αντικύθηρα-Κύθηρα-Ιταλία-Σικελία-Μασσαλία), ήδη από την 3η χιλιετία π.Χ., κατά τα οποία χρησιμοποιούσαν τις εκβολές του Ροδανού ως είσοδό τους στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα, για να φθάσουν στις ακτές της Β. Θάλασσας, προς συλλογή κι εμπορία ήλεκτρου και χαλκού. Έτσι, επειδή οι εκβολές του Ροδανού θύμιζαν, κατά κάποιον τρόπο, στους Μινωίτες το τοπίο στις εκβολές του Μασσαλία ποταμού, ίσως να ονόμασαν έτσι τον τόπο αυτό. Αυτή είναι η ιστορικο-γεωγραφική της ετυμολογία.
 

Η Πέττα που έγινε Αριστοξένη
Ο Φωκαεύς κυβερνήτης Εύξενος έγινε δεκτός εκεί με αγάπη, από τον βασιλεύοντα Νανν / Νάνο. Ίσως βασιλέα των αυτοχθόνων Κομμονών Γαλατών. Γύρω κατοικούσαν οι Τρικόριοι. Και οι Σάλυες (> λατ. Σαλλούβιοι, ίσως οι Σάλιοι ιερείς εκ Σαμοθράκης), που κατοικούσαν μεταξύ Ροδανού και Άλπεων (νυν Προβηγκία), τους οποίους απώθησαν οι αρχαίοι Έλληνες, που κατοικούσαν στην Μασσαλία.
  Ο Νανν έφερε σε επαφή την βασιλόπαιδα Γύπτιδα ή Πέττα, με τον Εύξενο. Η Πέττα του έφερε το κύπελλο, το οποίο, κατά την παράδοσή της, θα έδινε σε όποιον αυτή επέλεγε για σύζυγό της. Έτσι ο Φωκαεύς νυμφεύθηκε την Πέττα (που μετονομάσθηκε Αριστοξένη) και έλαβε ως προίκα τον κόλπο (που σήμερα καλείται «του Λέοντος»), στην Δ. ακτή του οποίου ο Εύξενος έκτισε την Μασσαλία. (Παράδοση που υιοθετεί και ο νυν Δήμος Μασσαλιωτών). Εύξενος και Αριστοξένη απέκτησαν τον Πρώτο, γενάρχη των Πρωτιαδών, που ονομάτισε Πρώτη την νησίδα έναντι της Μασσαλίας.
Πέραν τούτων, η αλήθεια είναι πως οι αρχαίοι Έλληνες αστικοποίησαν τους Γαλατο-Κέλτες. Και η Μασσαλία ήταν η σημαντικότερη ελληνική αποικία στο δυτικό άκρον της Μεσογείου.
 

Νεολιθική κατοίκηση
Στην Μασσαλία ευρέθη (τον Μάιο του 2006) νεολιθική κατοίκηση. Αρχαιολόγοι έφεραν στο φως αρχαία τείχη, πινακίδες και εργαλεία από πέτρα και όστρακα, του 8000 π.Χ. Και όχι σε μικρή έκταση, αλλά σε 2.300 τετρ.μ., σ' έναν λόφο, 3 χλμ. από την θάλασσα, όπου είχε κτισθεί στρατόπεδο του Καίσαρος!
 

Η αρχαία Μασσαλία
Άλλοι (Γκοσλέν) υποστηρίζουν πως η αρχαία Μασσαλία έκειτο νοτιώτερα, επί του ακρωτηρίου Croisette, όπου επίσης έχουν ευρεθεί αρχαία ίχνη. Οι αρχαίοι γεωγράφοι παραδίδουν πως Μασσαλία και Βυζάντιον (νυν Κωνσταντινούπολη) έχουν το ίδιο γεωγραφικό πλάτος. Και είναι σχεδόν έτσι, με τον Πτολεμαίο να το υπολογίζει καλύτερα, με «λάθος» μόνον 1/4 της μοίρας!
 

Μάλιστα στις 15.10.1899 στις τέσσερις προς την θάλασσα όψεις του φρουρίου του Άη Γιάννη, εντοιχίσθηκαν 4 πλάκες (στην ελληνική, λατινική, γαλλική και προβηγκιανή) για τα 2.500 χρόνια από κτίσεως της πόλεως. Η πλάκα στα ελληνικά, που συνέταξε η Ακαδημία des Inscriptions λέγει τα εξής:
«Εις μνήμην του πρώτου κατάπλου των Φωκαέων, των προ XXII ετών εκ της Ιωνίας, ενταύθα αφικομένων, παρόντων των πρέσβεων των εκ Φωκαίας της μητροπόλεως, των Αθηνών, Ρώμης, Σμύρνης των πόλεων των πάλαι φίλων τε και συμμάχων, εκ Ρόδης, Ημεροσκοπείου, Μονοίκου λιμένος, Θεαίνης, Αγάθης, Αβενιώνος, Καβελλιώνος, Κιθαριστής, Ολβίας, Αντιπόλεως, Νικαίας, Αλερίας των αποκιών, αποσταλέντων, ο δήμος ο των Μασσαλιητών, οκταημέρους εορτάς εορτάσας, την δε την στήλην ανέθηκε, τη πέμπτη και δεκάτη του μηνός Οκτωβρίου του έτους Μ.Χ. 1899».
Την ιδία ημέρα, το Δημ. Συμβούλιο Μασσαλίας μετονόμασε την λεωφόρο Boul. du Nord, όπου το Γεν. Προξενείο Ελλάδος, σε Λεωφόρο Αθηνών! Στις εκδηλώσεις αυτές την Ελλάδα εκπροσώπησε το Β.Π. θωρηκτό «Ψαρά» / 02.
 

Στον κόλπο αυτόν είχαν προσορμισθεί και οι Φοίνικες, και τον είχαν χρησιμοποιήσει ως ναύσταθμό τους. Απεδείχθη με επιγραφές, που ήλθαν στο φως το 1844, κατά την εκσκαφή θεμελίων του καθεδρικού ναού και και με άτεχνες ανάγλυφες παραστάσεις φοινικικών θεοτήτων - Αστάρτης, Βάαλ - επί πώρινων λίθων, που βρέθηκαν το 1864.
 

Οι Φωκαείς όμως ήσαν αυτοί που έκτισαν «την ωραία πόλη, επί πετρώδους εδάφους», όταν είχαν κάμει αποικίες σε πολλά σημεία της Κορσικής, της Σικελίας, της Λυγουρίας, κ.α. Την πόλη περιέβαλαν με ισχυρό τείχος («Τείχη του Κλινία»), και ο θαυμάσιος προς Ν. λιμήν της είχε στους πρόποδές του ορθοπάγο[2]. Το λιμάνι της αρχαίας Μασσαλίας ελέγετο Λακυδών - ως γνωστόν στην αρχαιότητα ο λιμένας μιας πόλεως είχε ίδιον όνομα, διάφορο της πόλεως, την οποία εξυπηρετούσε (νυν Port Vieux - λαϊκά στην ναυτική Πόρτο Βέκκιο) και εξέδωσε μοναδικό στον κόσμο νομισματόσημο! Σήμερα, όμως το κέρας του αρχαίου ελληνικού λιμένος που σώζεται, καλείται απ' όλους «Αρχαίο Λιμάνι».
 

Στην ακρόπολη της αρχαίας Μασσαλίας έκειτο ο ναός του Δελφινίου Απόλλωνος - που λατρευόταν κοινώς απ' όλους τους Ίωνες - και Εφέσιον, δηλ.ναός υπέρ της Εφεσίας Αρτέμιδος, μια ηλιακή έκφανση της θεάς. Στην Μασσαλία τιμούσαν την Αρτέμιδα τον Ήλιο με μια θηλυκή θεότητα![3] Παραδοσιακώς, κάθε που οι Φωκαείς έφευγαν από την πατρίδα τους, έπαιρναν μαζί τους κάποιον από το Εφέσιόν τους, ως παραστάτη του πλου τους. Στο συγκεκριμένο πρώτο ταξείδι προς Μασσαλία, παραστάτης ήταν η Αριστάρχη, επιταγμένη από τις πλέον διακεκριμένες γυναίκες της Εφέσου, την οποία είχε υποδείξει στο ενύπνιον η ίδια η θεά Άρτεμις. Μαζί της πήρε και αφιερωμένα αγάλματα. Έτσι όταν έφθασαν οι Φωκαείς και ίδρυσαν την Μασσαλία και το Εφέσιόν της, την Αριστάρχη ετίμησαν ως πρωθιέρεια. Έκτοτε, όσες αποικίες έκανε η Μασσαλία, σε όλες λατρεύθηκε η Άρτεμις ως πατρώνα θεά.
 

Εκτός του Απόλλωνος και της Αρτέμιδος, στην αρχαία Μασσαλία λατρεύονταν ο Ζευς, η Αθηνά, η Κυβέλη, η Λευκοθέα και αργότερα η Ίσις.
 

Σ' αυτήν την πόλη λειτούργησε και μεγαλούργησε η περίφημη αρχαία ελληνική Ιατρική Σχολή Μασσαλίας, που διέδωσε την Ιατρική Επιστήμη στην Δύση. Άλλωστε στην αρχαία Μασσαλία λειτουργούσε σπουδαίο Ασκληπιείο, ένα από τα 400 που αναφέρονται στον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Για χρόνια πολλά, το Ασκληπιείο και η Ιατρική Σχολή Μασσαλίας συνέλεγε ιαματικά βότανα απ' όλη την Μεσόγειο. Οι καρποί της σύριγγος της κασσίας λ.χ. συλλέγονταν λίγο προ της τελείας ωριμάνσεώς τους και αποστέλλονταν, κατά το δυνατόν νωποί, από την Αίγυπτο, στην Ευρώπη (σε Λονδίνο και Μασσαλία), για ιατρική χρήση.

Εκ Μασσαλίας γνώρισαν το κρασί στην Γαλλία
Οι Φωκαείς κυριαρχούσαν τότε στο εμπόριο της περιοχής εκείνης. Οι Φωκαείς έφεραν εδώ την καλλιέργεια της ελιάς και του αμπελιού, απ' όπου διαδόθηκε στα ενδότερα της (νυν) Γαλλίας. Η Μασσαλία στα αρχαϊκά χρόνια επλούτισε (και) από το εμπόριο κρασιού και λαδιού. (Και η μεταφορά οινοτεχνογνωσίας από τους Έλληνες προς τους Γάλλους δεν σταμάτησε εδώ: Πολλά χρόνια αργότερα, έως τα πρόσφατα, Κυμαίοι καραβοκύρηδες μετέφεραν τα προϊόντα της Κύμης Ευβοίας στην Μασσαλία, και δη το φημισμένο μαύρο κρασί της, διότι το μοσχοαγόραζαν οι Γάλλοι ίνα χρωματίσουν τα δικά τους κρασιά!).
 

«Το ποτάμι του Ροδανού ήταν η εμπορική οδός, μέσω της οποίας οι αμφορείς με τον ζυμωμένο μούστο, αυτό το πρωτόγνωρο ποτό, έφθασε στα τραπέζια των διάφορων κελτικών φύλων. Και τους άρεσε πολύ. Ίνα διατηρήσουν οι Έλληνες την αποικία τους στις εκβολές του Ροδανού έπρεπε κάπως να εντάξουν στο σχέδιο και τους Κέλτες της γύρω περιοχής, της Λιγυρίας. Άρχισαν λοιπόν να νυμφεύονται εντόπιες κι έτσι μέσω των μεικτών γάμων άρχισαν να περνούν στην άλλη πλευρά και οι γνώσεις της καθημερινότητος, για παράδειγμα πώς φτιάχνει κανείς κρασί. Από εκείνη την εποχή μας διασώζονται πολλά τεκμήρια αυτής της ελληνικής παραγωγής κρασιού. Ίχνη ετρουσκικού κρασιού δεν βρέθηκαν, ενώ τα στοιχεία για την ρωμαϊκή παραγωγή είναι πολύ νεώτερα» γρλαφει στο βιβλίο του «Αρχαία Ελλάδα: Η ιστορία ένδεκα πόλεων» ο καθηγητής Ελληνικού Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ, P. Cartledge. Καλό, λοιπόν, θα είναι, οι ξενομανείς λάτρεις του «γαλλικού κρασιού» στις απύθμενες αράδες που ξοδεύουν για να το εκθειάζουν, να αφιερώνουν και λίγες λέξεις γι' αυτούς που έμαθαν τους Γάλλους να φτιάχνουν και να πίνουν κρασί, δηλ. τους αρχαίους Έλληνες Φωκαείς.
 

Μετά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, που αναπτύχθηκαν τα αγγειοπλαστικά εργαστήρια της Μεγάλης Ελλάδος, τα αθηναϊκά απευθύνθηκαν σε νέες αγορές, κυρίως της Μασσαλίας, κ.ά. Οι Μασσαλιανοί μαθαίνουν την αγγειοπλαστική και την διαδίδουν στα ενδότερα της Ευρώπης.
Αλλά και τα καράβια των Κασσωπαίων (της Ηπείρου) «όργωναν» από τον 3ο π.Χ. αι. την Μεσόγειο Θάλασσα (διακινούσαν προϊόντα της Ηπείρου, όπως κρασί, λάδι, ελιές, φρούτα, ξηρούς καρπούς και υφάσματα, σε Κέρκυρα, Καρχηδόνα, Ρώμη, Βρινδήσιο, Μασσαλία, Ηράκλειες Στήλες -Γιβραλτάρ, Αδριατική, Αίγυπτο, και φυσικά Αιγαίο, Μ. Ασία, Εύξεινο Πόντο). Η παράδοση εξαγωγών ηπειρωτικών προϊόντων προς την Μασσαλία, συνεχίσθηκε έως τα χρόνια της οθωμανοκρατίας, με τους περίφημους Καλαρρυτινούς χρυσικούς.
 

Οι Έλληνες εδίδαξαν εδώ την τέχνη της οινοποιίας και έμαθαν απ' εδώ για την λεβάντα, αφού αυτή «γεννάται στις νήσους της Γαλατίας απέναντι από την Μασσαλία», κατά Διοσκουρίδη.

ΥΓ
ΟΠΩΣ  ΟΙ ΝΟΤΙΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΣΣΑΛΙΩΤΕΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥΣ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΥΚΑΙΡΙΑ,ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΡΩΜΙΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΧΑΣΟΥΝ!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΚΟΡΕΟ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΕΑ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΠΟ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΗΣ ΜΑΡΣΕΙΓ!

 ΤΟ ΠΑΝΟ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΓΡΑΦΕΙ: ΔΕΝ ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΜΑΣ....