Η ανακοίνωση απόκτησης συστημάτων S-400 από την Τουρκία δημιούργησε νέα δεδομένα σε ότι αφορά την ικανότητα αεροπορικού ελέγχου και την ικανότητα αποτροπής που παρείχε μέχρι σήμερα η Πολεμική Αεροπορία.
Το S-400 είναι η πλέον εξελιγμένη μορφή αντιαεροπορικού συστήματος που έχει αναπτύξει η Ρωσία και βρίσκεται σε υπηρεσία από το 2007. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ικανότητα εμπλοκής στόχων σε πολύ μεγάλες αποστάσεις καθώς χρησιμοποιεί τέσσερις διαφορετικούς τύπους βλημάτων.
Το S-400 είναι η πλέον εξελιγμένη μορφή αντιαεροπορικού συστήματος που έχει αναπτύξει η Ρωσία και βρίσκεται σε υπηρεσία από το 2007. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ικανότητα εμπλοκής στόχων σε πολύ μεγάλες αποστάσεις καθώς χρησιμοποιεί τέσσερις διαφορετικούς τύπους βλημάτων.
Το βλήμα μικρού βεληνεκούς (40 km), το βλήμα μέσου βεληνεκούς (120 km) , το βλήμα μεγάλου βεληνεκούς (250 km) και το βλήμα πολύ μεγάλου βεληνεκούς. Το τελευταίο έχει εμβέλεια 400km και είναι αυτό που πρακτικά θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στο επιχειρησιακό σχεδιασμό της ΠΑ εφόσον αποκτηθεί μαζί με το βλήμα εμβέλειας 250km.
Έχοντας ενσωματωμένα ραντάρ επιτήρησης – εντοπισμού και εγκλωβισμού μακράς εμβέλειας και την ικανότητα ταυτόχρονης παρακολούθησης περισσότερων από 100 στόχων – το S-400 είναι το κορυφαίο αντιαεροπορικό/αντιβαλλιστικό σύστημα σε παγκόσμιο επίπεδο.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;
Πρακτικά, εφόσον αποκτηθεί τελικώς, ανά πάσα στιγμή η Άγκυρα θα έχει την ικανότητα όχι μόνο να εντοπίζει αλλά και να καταρρίπτει μαχητικά της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, από τη στιγμή που αυτά θα απογειώνονται. Θεωρητικά εφόσον ένα σύστημα S-400 τοποθετηθεί για βολή στη Σμύρνη, οποιοδήποτε Ελληνικό αεροσκάφος θα βρίσκεται εγκλωβισμένο από τη στιγμή που απογειώνεται από τις βάσεις στην Τανάγρα, στην Νέα Αγχίαλο και στην Λάρισα (πάντα με την υπόθεση ότι η Τουρκία θα αποκτήσει το βλήμα 40N6).
Πρακτικά οι τουρκικοί S-400 θα “κλειδώσουν” το Αιγαίο παρεμποδίζοντας την οππιάδηποτε πτήση Ελληνικού αεροσκάφους στην Ελλάδα, καθιστώντας με τον τρόπο αυτό τις προοπτικές πολύ δυσχερείς για την ελληνική αμυντική προσπάθεια.
Το σενάριο αυτό ενισχύεται και από τουρκικά δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία θα αναπτυχθούν οι ρωσικοί αντιαεροπορικοί πύραυλοι S-400 στα δυτικά, εναντίον της «ελληνικής απειλής».
ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΑΠΕΙΛΗΣ
Το άλλο ανησυχητικό στοιχείο για τον προσδιορισμό της δυνητικής απειλής είναι σύμφωνα με τα ίδια δημοσιεύματα, οτι η Τουρκία θα αποκτήσει 2 συστήματα S-400. Η πληροφορία αυτή δίνει μια κατά προσέγγιση εκτίμηση για τον όγκο πυρός που μπορεί να παραθέσει το ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ένα σύστημα S-400 αποτελείται σε μέγιστη διαμόρφωση μέχρι και από 8 Πυροβολαρχίες που διαθέτουν 72 τετραπλούς εκτοξευτές με μέγιστη ικανότητα βολής 384 βλημάτων. Ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για έναν πολύ ισχυρό όγκο πυρός που μπορεί να προκαλέσει δραματικές απώλειες σε Ελληνικές δυνάμεις σε περίοδο σύρραξης.
Σε κάθε περίπτωση καθοριστικό παράγοντα για το καθορισμό του επιπέδου απειλής θα είναι το ποια εκ των 4 τύπων βλημάτων θα πουλήσει η Άγκυρα στη Μόσχα.
Η υπόθεση S-400 έχει ακόμα πολλά ερωτηματικά ώστε να υπάρχει σαφής προσδιορισμός απειλής καθώς όλα εξαρτώνται κατά αρχήν από το αν τελικά θα ολοκληρωθεί η συναλλαγή Τουρκίας-Ρωσίας και εν συνεχεία ποια θα είναι η ακριβής σύνθεση των εκτοξευτών που θα πωληθούν στην Άγκυρα.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ
Οι ανεπιθύμητες επιπτώσεις στην διατάραξη της ισορροπίας δυνάμεων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, ταυτίζουν τα συμφέροντα της Ελλάδας με αυτά των ΗΠΑ καθώς η Ουάσιγκτον είναι δεδομένο ότι δεν επιθυμεί η Τουρκία να αποκτήσει δυνατότητες που θα της επιτρέψουν να ασκεί ολοκληρωτικό έλεγχο στην περιοχή.
Ήδη οι πρώτες αντιδράσεις έχουν εκφραστεί σε ανώτατο στρατιωτικό επίπεδο και είναι σίγουρο ότι θα αναληφθούν πρωτοβουλίες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, προκειμένου να μην υπάρξουν εξελίξεις που θα διαταράξουν την ισορροπία δυνάμεων στην Ν.Α Μεσόγειο.
Ακόμη όμως και σε αυτήν την περίπτωση, δυνατότητες αντίδρασης και αντιμετώπισης της απειλής υπάρχουν τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και μέσω λύσεων που θα μπορούσαν να αποκτηθούν με την καθοριστική συνδρομή των ΗΠΑ.
Επιπλέον δεν θα πρέπει να ξεχνάμε οτι η Άγκυρα έχει προσπαθήσει και άλλες φορές στο παρελθόν να προμηθευτεί ανάλογα συστήματα από ΗΠΑ, και Κίνα χωρίς όμως επιτυχία καθώς επιδιώκει πλήρη μεταφορά τεχνογνωσίας προκειμένου να αποκτήσει η ίδια την ικανότητα εγχώριας παραγωγής τους.
πηγηkerberos-hellas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου