Πρακτορας της Σταζι ο Κοτζιας. Τωρα εξηγουνται ολα…..

Όταν ο νυν υπουργός εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς ήταν πράκτορας της Στάζι, έμμισθος του Πενταγώνου, φανατικός ψυχροπολεμικός σταλινικός διανοούμενος και σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου;

Γράφει ο Γιώργος Γιαγκίδης

Η ζωή κάνεις τους κύκλους της και έτσι η καριέρα του πανεπιστημιακού Νίκου Κοτζιά, το σημερινού υπουργού εξωτερικών μας. Αρχικά ινστρούχτορας και μέλος της κεντρικής επιτροπής στο Κ.Κ.Ε έως και το 1989, έπειτα στενός σύμβουλος του Γεωργίου Παπανδρεόυ μέχρι το 2009 (1996-2009 περίπου), παράλληλα πρόεδρος στο ΙΣΤΑΜΕ (Ανδρέας Παπανδρέου), ενώ λίγο αργότερα από την αποχώρηση του από το ρόλο συνεργάτη του ΠΑΣΟΚ (2009), έγινε ο υπουργός εξωτερικών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α το 2015.

Αυτός ο σπουδαίος διπλωμάτης, άλλοτε φανατικός υποστηρικτής της πιο βάρβαρης μορφής του Σταλινισμού (υποστήριξη έως και του στρατιωτικού νόμου του στρατηγού Γιαρουζέλσκι στην Πολωνία το 1981) που λατρεύουν οι γλύφτες της εποχής μας, οι διάφοροι Ζουγανέληδες δηλαδή, λένε πως είναι σπουδαίος στο ρόλο του.

Αλλά είναι η αλήθεια πως η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ στη μεταπολιτευτική της ιστορία ποιο απομονωμένη;

Κλειστή η πρεσβεία της Συρίας, η Ρωσία πλέον βρήκε δίοδο στην Τουρκία, οι Αμερικανοί χαρίζουν το όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια ως δώρο για τη βάση του ΝΑΤΟ εκεί που ετοιμάζεται, το Κυπριακό για τα καλά πλέον ξεχασμένο παραμύθι,
οι Αλβανική κυβέρνηση θέτει γερά το Τσάμικο, η Ε.Ε έχει στο γνωστό ρόλο της ευρωπαϊκής χωματερής και πηγής αφαίμαξης για την Ελλάδα, ενώ γενικότερα καλή σχέση παρατηρείται μόνο με το σύγχρονο σφαγέα των Αράβων, όπως το Ισραήλ, ενώ η Τουρκία δεν χρειάζεται πλέον την άδεια κανενός για να ασκήσει ιμπεριαλιστικές συμπεριφορές έναντι των Κούρδων και της Συρίας, όπως βλέπουμε στην κρεατομηχανή του Αφρίν.

Τόσο σπουδαίος διπλωμάτης λοιπόν, μηδέν εις το πηλίκον.

Ωστόσο εδώ ο στόχος είναι να δούμε το σκοτεινό παρελθόν ενός πράκτορα σαν το Νίκο Κοτζιά.

Το 1976 εκδόθηκε στην τότε Σοβιετική Ανατολική Γερμανία επί δικτατορίας Χόνεκερ, το βιβλίο ΄΄Der Autonome Intellekt (Αυτόνομος Νούς)΄΄ από τον οίκο ΄΄Akedemie Verlag΄΄, με συγγραφέα μεταξύ άλλων, τον Νίκο Κοτζιά (τότε ήταν στην Κ.Ν.Ε).

Το βιβλίο δεν ήταν παρά μια προπαγανδιστική κίνηση του τότε κρατικού μηχανισμού, για την αποδόμηση της θεωρίας του φιλοσόφου της Σχολής Φρανκφούρτης, Άλφρεντ Ζον-Ρέτελ.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο επιμελητής του τόμου, o ΄΄Ελαφροπόδαρος΄΄ όπως έφερε ως ψευδώνυμο σαν πράκτορας της Στάζι: Ο Manfred Buhr ήταν γνωστός φιλόσοφος της Ανατολικής Γερμανίας, πρόεδρος του «Επιστημονικού Συμβουλίου για τα Θεμελιώδη Ζητήματα του Ιδεολογικού Αγώνα».

Tο 1944 συμμετείχε στο Κόμμα του Χίτλερ, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας, και το 1945 υπηρέτησε στον ναζιστικό στρατό. Μετά την ήττα της χιτλερικής Γερμανίας προσχώρησε στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Ανατολικής Γερμανίας την οποία κατείχαν οι Ρώσοι.

Στο προσωπικό βιογραφικό του αναφέρεται μεταξύ άλλων, ότι από το 1965 «καταχωρίστηκε ως ΙΜ (Inofizieller Mitarbeiter, Μυστικός Συνεργάτης) του MfS (Ministerium für Staatssicherheit, Υπουργείο Ασφάλειας) με το ψευδώνυμο ‘Rehbein’ (Ελαφοπόδαρος).

Με άλλα λόγια, ο επιμελητής του τόμου με τον Κοτζιά ήταν ταυτόχρονα και συνεργάτης της διαβόητης StaSi (ΣΤΑΖΙ).

Ο Ελαφοπόδαρος από το 1969 ήταν διευθυντής του Ινστιτούτου Φιλοσοφίας στην Ακαδημία Επιστημών της Ανατολικής Γερμανίας (ΛΔΓ), του μοχλού της ιδεολογική κυριαρχία του Κόμματος.

Ο Ελαφοπόδαρος, ως κορυφαίος συνεργάτης της ΣΤΑΖΙ, ήταν και θυροφύλακας: κατέδιδε ό,τι ήταν σχετικό με την δραστηριότητα των επιστημόνων-φιλοσόφων, που κατά την άποψή του ήταν εναντίον της ιδεολογίας και του κράτους της ΛΔ Γερμανίας. Ετσι λοιπόν κατέδιδε τον οποιοδήποτε, διέλυε οποιοδήποτε μηχανισμό και έλεγχε γενικά τα πάντα, στα πλαίσια της ιδεολογικής ολοκλήρωσης της τότε Ανατολικής Γερμανίας.

Διάφοροι κατά καιρούς σύντροφοι του, όπως ο Δημήτρης Καζάκης, Πρόεδρος του Ε.ΠΑ.Μ, από τον καιρό που βρισκόντουσαν μαζί στο Κ.Κ.Ε, αναφέρει πως γνωρίζανε πολλοί πως από τότε λειτουργούσε ως πράκτορας της Στάζι.

Ειδικά ο Δ. Καζάκης αναφέρει πως μπορεί να διαθέσει στον κάθε ενδιαφερόμενο τα αποδεικτικά έγγραφα, όπως βγήκαν στο φως από επίσημα έγγραφα του ΚΚΕ την εποχή του 14ου Συνεδρίου του.

Ένας αξιόλογος διανοούμενος, ο Περικλής Κοροβέσης, το πάει το θέμα ακόμα παραπέρα, συνυπογράφοντας τα γραπτά της A. R. O. Books, αναφέροντας πως ο Κοτζιάς ήταν και έμμισθος του Πενταγώνου.

Βέβαια ο Νίκος Κοτζιάς δεν άφησε έτσι αυτές τις πληροφορίες και προχώρησε σε δικαστική δίωξη (αγωγή ύψους 250.000 ευρώ) κατά του Athens Review of Books, κοντεύοντας να το κλείσει μονομιάς, καθώς το δικαστήριο αποδέχθηκε την κατηγορία για συκοφαντική δυσφήμηση.

Μα έτσι είναι η βελούδινη δικαστική λογοκρισία και φίμωση, όταν Μελισσανίδηδες και Κοτζιές τα βάζουν με μικρές εκδόσεις και ανεξάρτητη δημοσιογραφία, από όσους έμειναν τέλοσπάντων.

Δίπλα σε άλλους, όπως το Μίμη Ανδρουλάκη, συγγραφέα του ΄΄Ο Κόκκινος Κάβουρας΄΄ του 2013, μιας ιστορίας ενός κομμουνιστή πράκτορα (πολλοί λένε πως περιγράφει τον εαυτό του, η πορεία του δεν το κάνει παράλογο), αξιοποιούν την άποψη πως η αριστερά στην Ελλάδα έπεσε από τα μέσα της, με κάθε λογής πρακτορίσκο να τρώει τις σάρκες και τους αγώνες μιας ολόκληρης γενιάς του ματωμένου αγώνα και της εποποιίας.

 Πηγή

kerberos-hellas