ΝΕΜΕΣΙΣ

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΝΕΜΕΣΙΣ

Ὦ Νέμεσι, κλήιζω σε, Θεά, βασίλεια μεγίστη,

πανδερκής, ἐσορῶσα βίον θνητῶν πολυφύλων·

ἀιδία, πολύσεμνε, μόνη χαίρουσα δικαίοις,

ἀλλάσσουσα λόγον πολυποίκιλον, ἄστατον αἰεί,

ἣν πάντες δεδίασι βροτοὶ ζυγὸν αὐχένι θέντες·

σοὶ γὰρ ἀεὶ γνώμη πάντων μέλει, οὐδέ σε λήθει

ѱυχὴ ὑπερφρονέουσα λόγων ἀδιακρίτωι ὁρμῆι.

πάντ' ἐσορᾶις καὶ πάντ' ἐπακούεις, {καὶ} πάντα

βραβεύεις·

ἐν σοὶ δ' εἰσὶ δίκαι θνητῶν, πανυπέρτατε δαῖμον.

ἐλѳέ, μάκαιρ', ἁγνή, μύσταις ἐπιτάρροѳος αἰεί·

δὸς δ' ἀγαѳὴν διάνοιαν ἔχειν, παύουσα πανεχѳεῖς

γνώμας οὐχ ὁσίας, πανυπέρφρονας, ἀλλοπροσάλλας.

Ω Νέμεσι σε υμνώ, εσένα την θεά την μεγαλύτερη βασίλισσα

πού βλέπεις τα πάντα καί παρατηρείς τον βίον των ανθρώπων,

πού ανήκουν εις πολλάς φυλάς αιωνία, σεβαστή, πού μόνον εσύ χαίρεσαι στα δίκαια, καί

τιμωρείς τον πολυποίκιλον λόγον, τον πάντοτε ασταθή εσένα φοβούνται όλοι οι

άνθρωποι πού έχουν ζυγόν στον τράχηλο (πού έχουν βαρείαν συνείδησιν)

διότι εσύ ενδιαφέρεσαι πάντοτε δια την γνώμην (την διάθεσιν) όλων, ούτε σου

διαφεύγει την προσοχήν ή ψυχή, πού υπερηφανεύεται κατά τους λόγους με

άκοτανόητον ορμήν. Εσύ τα πάντα εποπτεύεις καί τα πάντα ακούεις καί τα πάντα κρίνεις

από σε εξαρτώνται αι δίκαι των ανθρώπων, ώ υπέρτατη θεά

Ελα ώ μακαριά, αγνή, βοηθός πάντοτε εις τους μύστας καί δόσε τους να έχουν άγαθήν

διάνοιαν, καί να καταπαύσης τας μισητάς γνώμας , τας αντιθέσεις, τας ανοησίας, τάς

υπεροπτικάς καί αλλοπρόσαλλους (ευμεταβόλους).

Θεμιστοκλής θεσσαλός

kerberos-hellas