Πέφτω νά κοιμηθῶ, νά ἡσυχάσω ἀπό τή φρίκη πού ἀπό τό πρωί μᾶς μαστιγώνει, καί τί ὄνειρο βλέπω; Ἔγινε, λέει, λαϊκός ξεσηκωμός καί ὅλος ὁ κόσμος κατέβηκε στούς δρόμους.
Μιά γ@μημένη μέρα δέν πῆγε κανένας στή δουλειά, στό καφενεῖο, στήν ἀγορά ἀλλά πῆγε ἔξω ἀπό τόν ΟΣΕ, τά ὑπουργεῖα, τά κομματικά γραφεῖα καί τά ἔκανε ὅλα ἴσωμα.
Οἱ ἀστυνομικοί ἀρνήθηκαν νά γίνουν μπάτσοι τοῦ καθεστῶτος, δέν χτύπησαν τά ἀδέρφια τους. Γίνανε λαϊκές ἐπιτροπές, πετάχτηκαν στίς φυλακές ὅλα τά κομματόσκυλα. Ἡ μαφία τοῦ Μαξίμου σωριάστηκε στά σκατά της.
Συνελήφθη μέ κατηγορητήριο τίς φωτογραφίες τῶν χαμένων παιδιῶν, τῶν κομμένων ποδιῶν, τῶν καμένων κορμιῶν.
Ἦταν, λέει, ἡ θυσία πού χρειαζόταν ἡ πατρίδα γιά νά πετάξει ἀπό πάνω της τό σιχαμερό σύστημα ἐξουσίας: προδότες, παιδεραστές, κοκαϊνομανεῖς, ξεπουλητάρια πολιτικοί, δικαστές, ἐπιχειρηματίες, τραπεζίτες, μηντιάρχες, τσιράκια πάσης φύσεως...
Ξυπνάω καί ἀντιλαμβάνομαι πώς ἦταν μόνο ὄνειρο.
Τό σκυλολόι εἶναι ἀκόμα ἐκεῖ, ἐμεῖς ὅλοι κουρνιασμένοι στό κοτέτσι κι ὁ Μητσοτάκης νά ἀνακοινώνει τό funeral pass...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου