Η Αλ Σαλέχ, η γνωστή και ως "η Αφροδίτη του Βούγια", απειλεί πως θα καεί η Αθήνα αν συμβεί κάτι στους απεργούς της Υπατίας. Ναι, και θεωρείται ως φυσιολογική εξέλιξη η συγκεκριμένη συμπεριφορά της γνωστής (και όχι μόνο;) στελεχών (και υπουργών) του ΠΑΣΟΚ, αφού εδώ και πολύ καιρό τώρα με διάφορες θέσεις που εξέφρασε όχι μόνο δεν γνώρισε τις συνέπειες του νόμου, αλλά προστατεύθηκε υπέρ του δέοντος από τους κυβερνώντες. Απολύτως λογική, λοιπόν, η συγκεκριμένη εξέλιξη της ευθείας απειλής «να καεί η Αθήνα»
…
Υπάρχουν νόμοι;
Υπάρχουν εισαγγελείς;
Υπάρχει ελάχιστη ντροπή σε αυτούς που (υποτίθεται) πως νοιάζονται για το καλό της χώρας και που έχουν την ευθύνη για την εσωτερική ειρήνη και την ασφάλεια των πολιτών;
Υπάρχουν, άραγε, άντρες σε αυτό το κυβερνητικό σχήμα ή πρόκειται απλώς για «γκομενίτσες» που φοβούνται να «βάλουν στη θέση της» την κυρία Αλ Σαλέχ;
Μπορεί ο κοσμοπολίτης, φιλειρηνιστής πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου να σταματήσει το αίσχος του ευθέως εκβιασμού της χώρας μας, να σταματήσει την συνδιαλλαγή με τους εκπροσώπους – νταβατζήδες των λαθρομεταναστών της Υπατίας;
Είναι δυνατόν ένα ολόκληρο κράτος να εκβιάζεται από νταβατζήδες και «τσατσάδες»;
Είναι δυνατόν να επικαλούνται το Σύνταγμα εκείνοι που ωμά το παραβιάζουν;
Στην χώρα της φιαδράς πορτοκαλέας, την χώρα που μετατράπεται ταχύτατα σε χώρο, με αποκλειστική ευθύνη της παρούσας κυβερνώσας παρέας, όλα πλέον είναι δυνατά.
Μήπως, θα έπρεπε να περιμένουμε κάποια μέρα να γίνουν υποδείξεις για πολιτικούς χειρισμούς της κυβέρνησης, ακόμη και από την γνωστή Τζούλια; Γιατί όχι; Τουλάχιστον αυτή ξέρει να κάνει πολύ καλά τη δουλειά για την οποία πληρώνεται, όπως και η κυρία Αλ Σαλέχ...
Τι έγραψε η κυρία Αλ Σαλέχ
"Οι ευθύνες αυτών που είχαν την ιδέα της απεργίας πείνας και ενθάρρυναν, ή έστω δεν απέτρεψαν, τους μετανάστες να προβούν σε αυτό το έσχατο μέσο διεκδίκησης αιτημάτων, είναι πολλές και δραματικές. Ακριβώς, όμως, επειδή τον τόπο αυτόν τον κυβερνά η κυβέρνηση (ταυτολογία απαραίτητη), κι όχι οι οργανώσεις και οι σύλλογοι, οι ευθύνες αποδίδονται αποκλειστικά στην κυβέρνηση, δια του Συντάγματος δε.
Εδώ και ένα μήνα οι καθ’ ύλην αρμόδιοι υπουργοί εκτιμούν ότι δεν υφίσταται η κρίση στην Υπατία. Εδώ και ένα μήνα οι καθ’ ύλην αρμόδιοι υπουργοί (ή οι σύμβουλοι αυτών) δεν επιθυμούν να αντιληφθούν το μέγεθος του προβλήματος και τις επιπτώσεις αυτού στην ελληνική κοινωνία, αλλά και στο ελληνικό κράτος. Διαφορετικά δε νοείται γιατί δεν θέλησαν να ορίσουν κάποιον διαμεσολαβητή, όπως είχε γίνει στο παρελθόν σε αντίστοιχη κρίση – με Δελτία Τύπου υπουργών, προφανώς, και δεν υφίσταται χώρος για διαπραγμάτευση.
Και τώρα είναι αργά.
Πλέον, οφείλουν να ενδώσουν στα αιτήματα των απεργών πείνας.
Οφείλουν να προστατεύσουν τις ζωές των ανθρώπων αυτών που το μόνο που στην πραγματικότητα διεκδικούν είναι να τους δώσει το κράτος μια κάποια σημασία. Διότι τα αιτήματά τους μπορεί ως μαζικά να θεωρούνται έωλα, αλλά σε ατομικό επίπεδο είναι απολύτως λογικά και υφίσταται σχετική νομοθετική ρύθμιση για την ικανοποίησή τους.
Οφείλουν δε οι καθ’ ύλην αρμόδιοι υπουργοί να προστατεύσουν την ελληνική κοινωνία και το κύρος της χώρας εν γένει.
Διότι είναι προφανές ότι εάν συμβεί το μοιραίο, εάν χάσει τη ζωή του κάποιος από τους απεργούς πείνας, θα ξανακαεί η Αθήνα και όχι μόνο – είναι σίγουρο ότι θα λειτουργήσει ως ντόμινο εξεγέρσεων από Παρίσι ως Λονδίνο και Βερολίνο. Θα γίνει ο δικός μας Mohamed Bouazizi. (Διότι στις δυτικές δημοκρατίες , από όσο γνωρίζω, ουδείς πεθαίνει σε απεργία πείνας.)
Κι όλα αυτά θα συμβούν επειδή κάποιος υπουργός επιθυμεί να επιδείξει σκληρό πρόσωπο.
Με ποια νομιμοποίηση, άραγε;
Το ΠΑΣΟΚ από την πρώτη μέρα που ανέλαβε την εξουσία επέδειξε ένα διαφορετικό πρόσωπο έναντι στο μετανάστη. Σε επίπεδο νομοθεσίας , το μεταναστευτικό/προσφυγικό διανύει την καλύτερη περίοδο στην ιστορία της Ελλάδας.
Και η διεθνής κοινή γνώμη άλλαξε στάση απέναντι στην χώρα μας. Από χώρα που παραβιάζει συστηματικά τα ανθρώπινα δικαιώματα, πλέον αναγνωρίζεται ως χώρα που πρέπει να υποστηριχθεί από τα κράτη -μέλη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κι όλα αυτά θα τιναχτούν στον αέρα, επειδή κάποιος υπουργός έτσι επέλεξε.
Γιατί;
Κι αν κάποιοι εκτιμούν ότι η ελληνική κοινή γνώμη δεν θα στραφεί εναντίον της κυβέρνησης, πλανώνται πλάνην οικτράν. Ευτυχώς, ουδείς από τα 11 εκατομύρια Ελλήνων επιθυμεί να βάψει τα χέρια του με αίμα.
Για όλους αυτούς του λόγους, έστω την έσχατη αυτή ώρα, ας αντιληφθούν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι υπουργοί το μέγεθος της".
Εμείς συνεχίζουμε να ρωτάμε:
Πού είναι το περιβόητο κράτος;
Πού είναι επιτέλους αυτή η περιβόητη Δημοκρατία;
Πού είναι επιτέλους η ευθύνη του ίδιου του πρωθυπουργού, απέναντι σε μειράκια που αποτολμούν να απειλούν μία ολόκληρη χώρα και τους πολίτες της;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου