Φιλισταῖοι > Ἀπόγονοι τῶν Κρητῶν - Ἄλλη μία γενοκτονία τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπό τούς Ἑβραίους

Ὅλοι ἐνθυμούμεθα, ὑποθέτω, τόν Γολιάθ καί τόν Δαυίδ. Τήν διαστρεβλωμένη ἀπό τούς Ἑβραίους ἱστορία τοῦ Φιλισταίου Γολιάθ πού τόν σκότωσε ὁ Δαυίδ. (Θά δημοσιεύσω σχετικό ἄρθρο σέ δύο μέ τρεῖς ἡμέρες). Ποιοί ἦσαν ὅμως οἱ Φιλισταῖοι, ἀπό πού κατήγοντο καί πῶς ἐξηφανίσθησαν;


Ἄλλη μία γενοκτονία τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπό τούς Ἑβραίους, αὐτή τή φορά. Ἄλλωστε, αὐτό τούς ὑπαγορεύει ἡ θρησκεία τους. Τήν ἐθνική κάθαρσι. Ἀπό αὐτούς διδάχθηκε ὁ Χίτλερ καί τούς «πλήρωσε» μέ τό ἴδιο νόμισμα, μέχρι τοῦ σημείου πού τόν ἀφορᾶ, βεβαίως.
Γράφεται στούς «Ἀριθμούς» ὅταν ἀρχίζει ἡ κατάκτησις τῆς Χαναάν (Παλαιστίνης): «Ὁ Κύριος τοῦ παρέδωσε τούς Χαναναίους. Ὁ Ἱσραήλ τούς ἐξόντωσε αὐτούς καί τίς πόλεις τους» (Ἀριθμοί ΧΧΙ, 3), στήν συνέχεια γιά τούς Ἀμορῖτες καί τόν βασιλιά τους «τούς ἐπληξαν, αὐτόν καί τούς γιούς του καί ὅλο τόν λαό του, σέ σημεῖο πού δέν ἔμεινε κανείς ἐπιζῶν» καί κατέλαβαν τήν χώρα του. (Ἀριθμοί ΧΧΙ, 35).
Δευτερονόμιο: «Ἀφοῦ ὁ Κύριος, ὁ θεός σου θά σοῦ ἐπιτρέψῃ νά μπῇς σέ αὐτή τήν χώρα καί θά ἔχῃ σκορπίσει μπροστά σου τά πολυάριθμα ἔθνη….θά τά ἐξοντώσῃς τελείως καί θά τά ἀφανίσῃς». (Δευτερ. VII 1-2)
Ἡ Ῥεβέκκα, σύζυγος τοῦ Ἰσαάκ καί μητέρα τοῦ Ἰακώβ, λέει: «Σιχάθηκα τήν ζωή ἐξ αἰτίας τῶν θυγατέρων τοῦ Χέτ (Χετταῖες). Ἄν ὁ Ἰακώβ πάρῃ μία τέτοια γυναίκα, ἀπό τίς θυγατέρες τοῦ Χέτ, τί μέ ἐνδιαφέρει πιά ἡ ζωή;» (Γεν. 27,46).
Οἱ γονεῖς τοῦ Σαμψών, ἀνάστατοι ἀπό τόν γάμο τοῦ γιοῦ τους, μέ μία Φιλισταία, λένε: «Δέν ὑπάρχουν γυναῖκες ἀνάμεσα στία κόρες τῶν ἀδελφῶν σου καί σέ ὅλο τόν λαό σου, ὥστε νά πάρῃς γυναίκα ἀπό τούς Φιλισταἰους, αὐτούς τούς ἀπερίτμητους;».
Τό παρακάτω ἄρθρο εἶναι ἕνα μία μικρή ἀναφορά σέ αὐτή τήν Γενοκτονία τῶν Φιλισταίων ὑπό τῶν Ἑβραίων:
Μινώταυρος
 

Ὁ ἀφανισμός τῶν Φιλισταίων

Ο Ελληνισμός βρέθηκε κατά καιρούς κάτω από διάφορα ονόματα σ’ ολόκληρη την υφήλιο. Έχουμε λοιπόν τους Φαίακες (1) στην αρχαία Πορτογαλία, τους Δαναούς (2) στην αρχαία Ιρλανδία, τους Κόλχους (3) στη Νότια Αμερική και τις σημερινές λευκές φυλές, τους Καλάς του Αφγανιστάν, τους Αϊνού της Ιαπωνίας και των Κουρίλλων, τους Αέτα των Φιλιππίνων, τους Αραουκάνου της Χιλής κλπ., κλπ.
Στις χώρες, τις οποίες κατοίκησε ο Έλληνας, ο Έλληνας των εκατοντάδων ονομάτων, Βρυξ ή Φρυξ, Λυδός, Μακεδών, Κελτός, Ηπειρώτης, Λύκιος, Μασσαλιώτης, Θραξ, Σικελός, Κρης, Τρώας, Μήδος ή και Φοίνιξ, υπέστη, λόγω της ήπιας και ειρηνικής αλλά εκπολιτιστικής φύσης της φυλής του, τα πάνδεινα, όταν και όποτε οι περιστάσεις άλλαζαν εις βάρος του (αλλαγή ηγετών, επιδρομές αλλοφύλων, ομαδικές εκτοπιστικές μεταναστεύσεις κ.ά.). Οι παραπάνω αναφερόμενοι παράγοντες είχαν συχνά ολέθρια αποτελέσματα στους πληθυσμούς του Ελληνισμού και ορισμένες φορές οδήγησαν σε μερική εξαφάνισή του, δηλαδή σε γενοκτονίες. Ιστορικά στοιχεία για πολλές από αυτές δεν διασώθηκαν. Θα ασχοληθούμε, ως εκ τούτου, μ’ εκείνες για τις οποίες υπάρχουν σαφή ιστορικά στοιχεία σε ελληνικά ή μη συγγράμματα.
Οι Φιλισταίοι (4) ήταν ένα καθαρά ελληνικό γένος με κρητική καταγωγή. Το όνομά τους παράγεται, σύμφωνα με διάφορους μελετητές: α) από την Ιστιαία, προϊστορικό λιμάνι της νότιας Κρήτης (φίλος + Ιστιαία = Φιλισταίος), β) από τα φίλος + ιστιαίον πλοίον = Φιλιστιαίος = Φιλισταίος ή γ) από τον Παλαιστίνο, ο οποίος ήταν γιος του Ποσειδώνα ή κατ’ άλλους του Κρόνου (Είναι γνωστό ότι ο γεννήτορας έδινε το όνομά του στο γένος του).
Το όνομά τους κατά τους Αιγυπτίους ήταν Παλισάτι και η σημερινή Παλαιστίνη με τους Παλαιστινίους έχουν βασικά το όνομα των Φιλισταίων. Κατά γενική παραδοχή των μελετητών, οι Φιλισταίοι ήταν ελληνικό γένος.
Οι Φιλισταίοι αποίκησαν τα σημερινά παράλια της Παλαιστίνης σε καιρούς (2000-1900 π.0) που προηγούνται κατά πολλές εκατοντάδες της εισβολής της από τους εβραίους (1000-900 π.0). Κατά τα φαινόμενα η χώρα τους ήταν σταθμός-ορμητήριο των Κρητών στις ναυτικές εκστρατεύσεις τους προς την Ασία και την Αφρική, εφόσον ληφθεί υπόψη ότι η Μεσόγειος ήταν ενωμένη με την Ερυθρά Θάλασσα.
Οι Φιλισταίοι έχτισαν πολλές πόλεις (Ακκαρών, Γάζα, Άζωτος, Ευρών=Χεβρών) στα παράλια αλλά και στο εσωτερικό της Φιλισταίας-Παλαιστίνης, σπουδαιότερη από τις οποίες ήταν η Ασκαλών.
Με την έλευση των εβραίων (9ος αιώνας π.0), ενός αιμοσταγούς και φανατισμένου όχλου, η επικρατούσα ειρήνη, ευπορία και πρόοδος διεκόπη. Οι εβραίοι, με τη σύμπραξη άλλων απολίτιστων φυλών, κυρίως Χαναναίων, επιδόθηκαν στην καταστροφή του πολιτισμού των Φιλισταίων και στο κυριολεκτικό πέρασμα «από μαχαίρας» των αλλοφύλων, όπως τους αποκαλούσαν.
Οι μέθοδοι, που ακολούθησαν οι εβραίοι, ήταν κυρίως δύο:
α) Έστηναν ενέδρες στους Φιλισταίους και τους έσφαζαν (Ας σημειωθεί ότι οι Φιλισταίοι αποίκησαν την Παλαιστίνη ειρηνικά και επικράτησαν στους εντοπίους με τον πολιτισμό που μετέφεραν και τον ελληνικό τρόπο ζωής, θαυμαζόμενο και εκτιμούμενο από τους εντοπίους).
α) Συγκέντρωσαν μεγάλες ποσότητες μανδραγόρα (ενός φυτού που φέρνει παραισθήσεις και που προκαλεί πνευματική και σωματική νάρκη), ύστερα βέβαια από συμβουλές των μάγων-προφητών τους, και τις έριχναν στις πηγές ρευμάτων, οι οποίες τροφοδοτούσαν με νερό χωριά και πόλεις των Φιλισταίων. Οι Φιλισταίοι έπιναν ανύποπτοι νερό, έπεφταν σε νάρκη και σ’ αυτή την κατάσταση έρχονταν οι εβραίοι και τους έσφαζαν.
Κάποτε, βέβαια, οι Φιλισταίοι δημιούργησαν στρατό, ο οποίος δεν κατόρθωσε να αντισταθεί σθεναρά στην εβραϊκή πονηριά και εμπειρία, κι αυτό οδήγησε στην τελική εξολόθρευση του ελληνικού πληθυσμού. Και η εξολόθρευση ήταν ολοκληρωτική. Δεν σφάζονταν απλά οι αντιστεκόμενοι αλλά και τα γυναικόπαιδα και τα βρέφη ακόμη.
Υπάρχουν ορισμένες ιστορίες που διασώθηκαν (στη Βίβλο βέβαια), οι οποίες διαιωνίζουν το μίσος και το αίσχος των ενεργειών των εβραίων εναντίον των Φιλισταίων:
α) Η ιστορία του Αγάγ, βασιλιά των Αμαληκιτών, ο οποίος συνελήφθη υπό του Σαούλ (5), χωρίς βέβαια να κατανικήσει τους Αμαληκίτες, που σημαίνει για τους ειρηνικά επιβιούντες Φιλισταίους, ενέδρα. Κάποτε ζήτησε ο Σαμουήλ (ο μεγάλος προφήτης των εβραίων) να του φέρουν τον Αγάγ. Όταν έφθασε μπροστά του ο τρέμων βασιλιάς των Αμαληκιτών, ο Σαμουήλ, εν ψυχρώ, έβγαλε το μαχαίρι του και «έσφαξε Σαμουήλ τον Αγάγ ενώπιον Κυρίου εν Γαλγάλ». Με λίγα λόγια του έκοψε το κεφάλι… «και απήλθε Σαμουήλ εις Αρμαθαίμ» σαν να μην έγινε τίποτε.
β) Ένας νεαρός Φιλισταίος (αλλόφυλος) ερωτεύθηκε μια εβραιοπούλα από κοντινό χωριό και τη ζήτησε από τον πατέρα της. Αυτός του είπε ότι για να έχει την κόρη του έπρεπε απαραίτητα να περιτμηθεί. Ο νεαρός Φιλισταίος περιτμήθηκε και ξαναπήγε στον πατέρα της κοπέλας. Εκείνος του είπε ότι δεν μπορούσε να ζήσει η κόρη του μεταξύ ανθρώπων που δεν είχαν κάνει περιτομή. Ο νεαρός ζήτησε από τους χωριανούς του να κάνουν περιτομή, και με την επιμονή του δέχτηκαν. Όταν λοιπόν περιετμήθησαν όλοι και κείτονταν ανήμποροι σφαδάζοντας από τους πόνους, επιτέθηκαν στο χωριό οι εβραίοι και τους κατέσφαξαν όλους. Θρησκευτικός φανατισμός ή καθαρό μίσος;
γ) Μα η πιο γλαφυρή, ηθικά διαστρεβλωμένη και διδακτικότατη ιστορία είναι η ιστορία του Γολιάθ και του Δαυίδ. Η ιστορία λαμβάνει χώρα τότε που ανασυντάσσονται τοπικά οι Φιλισταίοι, για να αντιμετωπίσουν την εβραϊκή «πανώλη». Ο Γολιάθ (6), «ύψος αυτού τεσσάρων πήχεων και σπιθαμής», προκαλούσε άοπλος τους εβραίους να διαλέξουν κάποιον, που θα μπορούσε να τον αντιμετωπίσει, και η ηττηθείσα παράταξη θα δούλευε για τη νικήτρια. Οι εβραίοι «εφοβήθησαν σφόδρα και έφευγον από προσώπου αυτού».
Τότε παρουσιάστηκε μπροστά του ο Δαυίδ, ο οποίος ήταν κοντός και ασθενικός, και ενώ ο Γολιάθ ξεκίνησε να τον πλησιάσει γελώντας, ο Δαυίδ έβγαλε τη σφενδόνα του και δόλια χτύπησε με μια πέτρα από μακριά το Γολιάθ στο μέτωπο, τον ζάλισε και κατόπιν του έκοψε το κεφάλι του «και εκραταίωσε Δαυίδ υπέρ τον αλλόφυλον εν τη σφενδόνη και εν τω λίθω, και επάταξε τον αλλόφυλον και εθανάτωσεν αυτόν». Κατόπιν παρουσιάστηκε στον Σαούλ «και η κεφαλή αυτού (του Γολιάθ) εν τη χειρί αυτού».
Η όλη ιστορία έφτασε υπό την προσωπική επίβλεψη της εβραϊκής προπαγάνδας και την εσκεμμένα κωφεύουσα Ορθόδοξη Εκκλησία, βασικά με τη βοήθειά της, να σημαίνει την επικράτηση του αδύναμου (σωματικά και πνευματικά) αλλά δόλιου Δαυίδ επί του σωματικά και πνευματικά ισχυρού αλλά αγαθού Γολιάθ.
Παράλληλα γίνονται εμφανείς οι διαθέσεις και μέθοδοι, που χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται ακόμη και από το διεθνή εβραϊσμό εναντίον του Ελληνισμού και των υπολοίπων αλλοφύλων, και απαυγάζονται στη σημερινή εικόνα του κόσμου:
Δεν γίνεται κατά μέτωπον αναμέτρηση με το σωματικά και πνευματικά προικισμένο αντίπαλο, αλλά χρησιμοποιείται δόλος, που ενισχύεται τεχνολογικά, γιατί υπάρχει ο φόβος.
Δεν είναι αρκετή η απλή επιβολή του αντιπάλου, αλλά επιβάλλεται η ολοκληρωτική καταστροφή του. Και η καταστροφή του αντιπάλου αρχίζει με την εξουδετέρωση του πνεύματος, κι όταν αυτά αναφέρονται στον Έλληνα, με την εξουδετέρωση του πολιτισμού του.
Η μεγάλη αυτή και πολυετής γενοκτονία των Φιλισταίων εξάλειψε σχεδόν ολόκληρο το γένος. Οι πόλεις ισοπεδώθηκαν και οι εναπομείναντες διασκορπίσθηκαν. Υπολογιζόμενοι οι νεκροί σε αριθμούς, ανέρχονται σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδων. Ας τους κρατούμε συνεχώς στη μνήμη μας.
Πηγές: (Hllnc Way, καί οἱ θεμελιώδεις μύθοι τῆς Ἰσραηλινῆς πολιτικῆς Ρ. Γκαρωντύ)

ΠΗΓΗ