Μία από τις πλέον γνωστές μονομαχίες στον χώρο της αμυντική βιομηχανίας είναι η πάλη των κατασκευαστών αρμάτων μάχης με τους σχεδιαστές αντιαρματικών όπλων. Από την ημέρα που το πρώτο άρμα μάχης παρουσιάστηκε, ένα αιώνα πριν, ο ανταγωνισμός αυτός οδήγησε στην ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και νέων τακτικών.
Κάποια στιγμή στις αρχές του 21ου αιώνα οι επιτυχίες των Δυτικών αρμάτων μάχης στα σύγχρονα πεδία των μαχών, είχαν διαμορφώσει την εικόνα ότι οι μηχανικοί είχαν καταφέρει να βρουν την λύση στο αιώνιο ζήτημα της ανάπτυξης της πιο ανθεκτικής θωράκισης για τα άρματα μάχης.
Όμως, έπρεπε να έρθει το καλοκαίρι του 2006 κατά την διάρκεια του πολέμου στον Λίβανο, όταν ο Δυτικός κόσμος εξεπλάγη από τις επιτυχίες μιας παραστρατιωτικής οργάνωσης της Μέσης Ανατολής, της σιιτικής Χεζμπολάχ, έναντι ενός από τα καλύτερα προστατευμένα άρματα μάχης του κόσμου, του Ισραηλινού Merkava Mark IV.
Η διάτρηση 22 αρμάτων μάχης Merkava από τους πυραύλους της Χεζμπολάχ, εκ των οποίων τα τέσσερα καταστράφηκαν ολοσχερώς, προκάλεσε σοκ στους σχεδιαστές αρμάτων μάχης σε ολόκληρο τον κόσμο, οι οποίοι επιτάχυναν τις ήδη σε εξέλιξη έρευνες για την βελτίωση της προστασίας των αρμάτων μάχης.
Έπρεπε όμως να ακολουθήσει η καταστροφή των Τουρκικών αρμάτων μάχης Leopard 2A4 και των αναβαθμισμένων Μ60Τ Sabra στην βόρειο Συρία τόσο κατά την επιχείρηση “Ασπίδα του Ευφράτη” την περίοδο 24 Αυγούστου 2016 – 29 Μαρτίου 2017, όσο και κατά την επιχείρηση “Κλάδος Ελαίας” την περίοδο 20 Ιανουαρίου 2018 – Σήμερα, για να γίνει το ζήτημα της βελτίωσης του επιπέδου προστασίας των αρμάτων μάχης ακόμη πιο επίκαιρο.
Οι συνολικές απώλειες των Τούρκων κατά την επιχείρηση “Ασπίδα του Ευφράτη” ήταν 19 Μ60Τ Sabra και 11 Leopard 2A4, ενώ κατά την δεύτερη επιχείρηση καταστράφηκαν επίσης αρκετά άρματα μάχης, χωρίς να υπάρχει κάποια επίσημη αναφορά μέχρι σήμερα, παρά μόνο το γεγονός ότι στην επιχείρηση κατά κόρον χρησιμοποιήθηκαν άρματα μάχης Μ60Τ Sabra, M60T1 Firat και Leopard 2A4TR.
Αμέσως μετά την αρχική καταστροφή των τουρκικών αρμάτων στην βόρεια Συρία κατά την επιχείρηση “Ασπίδα του Ευφράτη” οι Τούρκοι αποφάσισαν να επιταχύνουν την ανάπτυξη του συστήματος ενεργητικής προστασίας AKKOR της τουρκικής εταιρείας Aselsan (ένα πρόγραμμα που ξεκίνησε το 2008) και παράλληλα με αυτή την επένδυση, αναζήτησαν μια ενδιάμεση λύση στην Ουκρανία, αγοράζοντας την άδεια παραγωγής και φυσικά την τεχνολογία του συστήματος Zaslon της εταιρείας Microtek.
Και ενώ για το AKKOR οι Τούρκοι αρματιστές θα χρειαστεί να περιμένουν λίγο ακόμα, για το σύστημα ενεργητικής προστασίας Zaslon οι Τούρκοι δεν άργησαν να παρουσιάσουν την δική τους έκδοση του συστήματος.
Πρόκειται για το PULAT, το οποίο συνδυάζεται με τέσσερις συλλογές νέας γενιάς προειδοποιητές Laser (NG LWR) τύπου LIS (πρόκειται για σύστημα που αναπτύχθηκε από την Aselsan μετά την κατασκευή κατόπιν άδειας ανάλογων συστημάτων ξένης εταιρείας) και προειδοποιητές υπερύθρων επερχόμενου βλήματος (NG MWS) της Aselsan.
Πρόκειται, κατά πάσα πιθανότητα, για μία έκδοση του συστήματος AN/AAR-60 MILDS (Missile Launch Detection System) της γερμανικής Hensoldt που η Aselsan κατασκευάζει κατόπιν άδειας εδώ και χρόνια για τα ελικόπτερα του τουρκικού Στρατού.
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν το Σωτήριο Έτος 2018, ο Ελληνικός Στρατός είχε την ευκαιρία τουλάχιστον εφτά χρόνια νωρίτερα, το 2011, να αποκτήσει πριν από τον τουρκικό Στρατό ένα ανάλογο σύστημα ενεργητικής προστασίας οχημάτων, δοκιμασμένο, αξιόπιστο και πάνω από όλα, “made in Greece under license”.
Πιο συγκεκριμένα, διαβλέποντας την εξέλιξη των πραγμάτων στον τομέα της προστασίας των αρμάτων μάχης, ελληνική εταιρεία υπέγραψε το 2010 Μνημόνιο Συνεργασίας με την Νοτιοαφρικανική εταιρεία SAAB Avitronics, για την κατασκευή στην Ελλάδα του συστήματος ενεργητικής προστασίας LEDS-150. Το συγκεκριμένο σύστημα θεωρείται ένα από τα κορυφαία παγκοσμίως και ενσωματώνει την αιχμή της τεχνολογίας.
Το LEDS-150 αποτελεί το τρίτο εν σειρά σύστημα μίας οικογένειας συστημάτων προστασίας τεθωρακισμένων οχημάτων της εταιρείας SAAB Avitronics, με πρώτο το σύστημα LEDS-50 Mk2, το οποίο περιλαμβάνει τέσσερις προειδοποιητές Laser LWS-310, που καλύπτουν τόξο 360 µοιρών και ένα προειδοποιητή Laser τύπου LWS-500 για την κάλυψη από απειλές που μπορούν να πλήξουν την οροφή του οχήµατος.
Όλοι αυτοί οι αισθητήρες είναι συνδεδεμένοι με το σύστηµα ελέγχου Active Defence Controller (ADC), το οποίο επεξεργάζεται τις πληροφορίες που λαµβάνει και ενημερώνει το πλήρωμα του άρματος για τις απειλές που πιθανόν το όχημα που το φέρει θα αντιμετωπίσει. Το σύστημα LEDS-50 είναι επιχειρησιακό από το 2005 και έχει τοποθετηθεί στα CV-90 NL του Ολλανδικού Στρατού.
Το δεύτερο μέλος της οικογένειας των συστημάτων προστασίας αρμάτων μάχης και θωρακισμένων οχημάτων LEDS είναι το LEDS-100. Πρόκειται για ένα σύστηµα “Soft Kill”, το οποίο περιλαµβάνει τα υποσυστήµατα του LEDS-50, με την προσθήκη δύο εξαπλών ανεξάρτητων εκτοξευτών καπνογόνων τύπου HDSL-206.
Οι εκτοξευτές μπορούν να περιστραφούν κατά 90 μοίρες μέσα σε 100 m/s. Επιπρόσθετα, στο σύστημα μπορεί να ολοκληρωθεί και με ένα παρεμβολέας υπερύθρων, για την αντιμετώπιση αντιαρµατικών πυραύλων 2ης γενιάς.
Το τρίτο μέλος της παραπάνω οικογένειας είναι, όπως έχει ήδη αναφερθεί, το σύστημα LEDS-150 το οποίο είναι ένα σύστημα “Hard Kill” και αποτελείται από τέσσερις προειδοποιητές Laser LWS-310 και ένα προειδοποιητή Laser LWS-500 (τοποθετηµένος στην οροφή για την επίτευξη σφαιρικής κάλυψης), τέσσερις αισθητήρες ραντάρ της νοτιοαφρικανικής εταιρείας Reutech Radar Systems (RRS) τοποθετημένους περιμετρικά για κάλυψη 360 μοιρών.
Επίσης, τέσσερις προειδοποιητές υπερύθρων επερχόμενου βλήματος τύπου MCTS-150 τοποθετηµένους επί του πύργου του άρµατος, το σύστηµα ελέγχου ADC-150 όπου πραγματοποιείται η σύνθεση των πληροφοριών που λαμβάνεται από τους προηγούμενους αισθητήρες και δύο εξαπλούς περιστρεφόμενους εκτοξευτές HDSL-206 εξοπλισµένους με 12 υποπυροµαχικά τύπου Mongoose-1 της Denel Dynamics.
Τα πυρομαχικά αυτά μπορούν να αντιμετωπίσουν απειλές όπως RPG, πυρομαχικά τύπου ΗΕ, HEAT, HESH, βλήματα αντιαρματικών πυροβόλων, βλήματα ΠΑΟ και αντιαρματικούς πυραύλους οποιασδήποτε γενεάς.
Το σύστημα συνδυάζει τους παραπάνω αισθητήρες δηλ. τους προειδοποιητές Laser, τους προειδοποιητές υπερύθρων και τα ραντάρ, αξιοποιώντας τις πληροφορίες τους και μετά από υπολογισμούς προβλέπει την τροχιά της απειλής και εκτοξεύει τα αντίμετρα.
Το ραντάρ του συστήματος μπορεί να εντοπίσει την απειλή κατά του οχήματος εντός 5,2 milliseconds (ms) από την στιγμή της εκτόξευσης του εχθρικού πυρομαχικού.
Ακολούθως απαιτούνται 10 milliseconds (ms) για να προσδιορίσει εάν υπάρχει ή όχι απειλή για το όχημα, ακόμη 10 milliseconds (ms) για την εκτίμηση της σοβαρότητας της απειλής, 50 milliseconds (ms) για την πραγματοποίηση των αναγκαίων υπολογισμών, 10 milliseconds (ms) για την εκτόξευση των αντιμέτρων και 50 milliseconds (ms) για την καταστροφή της απειλής.
Για να γίνει κατανοητή η ικανότητα του συστήματος LEDS-150, και η ταχύτητα με την οποία λειτουργεί, 1 millisecond είναι 1/1000 ενός δευτερολέπτου ή το 0.001 ενός δευτερολέπτου δηλ από την στιγμή που ένας στόχος γίνει αντιληπτός μέχρι την εξουδετέρωση του απαιτούνται το σύστημα LEDS-150 χρειάζεται 135,2/1000 ενός δευτερολέπτου για να εξουδετερώσει την απειλή!
Όσον αφορά στην ελάχιστη εµβέλεια εντοπισµού της επερχόµενης απειλής από το σύστηµα LEDS-150, αυτή είναι κατά προσέγγιση 100 μέτρα για τις ρουκέτες RPG-29 (με ταχύτητα πτήσης 450 m/s), 50 μέτρα για τις ρουκέτες RPG-7 (με ταχύτητα πτήσης 200 m/s) και 30 μέτρα για τις ρουκέτες RPG-7 (με ταχύτητα πτήσης 100 m/s).
Το σύστημα μπορεί να καλύψει τον χώρο του οχήματος περιμετρικά (360 μοίρες), ενώ στην ανύψωση καλύπτει από -15 μέχρι +65 μοίρες. Όσον αφορά την απόσταση αναχαίτισης των στόχων από το όχημα αυτή κυμαίνεται από 5-15 µέτρα.
Το σύστημα μπορεί να τοποθετηθεί εύκολα σε οποιοδήποτε σχεδόν όχημα και έχει ήδη τοποθετηθεί σε όχημα MOWAG Piranha, στο ΤΟΜΠ Armadillo, μια βελτιωμένη έκδοση του ΤΟΜΠ CV90, και σε άρμα μάχης T-90MS του ινδικού Στρατού.
kerberos-hellas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου